Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018

αρκετά γελάσαμε νομίζω

https://www.youtube.com/watch?v=lSXSyz068zU

Πρώτα θα σε πονέσει στο κάτω δεξιά μέρος της κοιλιάς. Τι είναι εκεί; Συκώτι; Νεφρά; Ο,τι είναι. Εκεί. Θα είναι σαν τσούξιμο και κάψιμο, σαν μούδιασμα και ερεθισμός.

Μετά θα σε χτυπήσει στις ενώσεις της κάτω γνάθου με το κρανίο, κάτω απ' τ' αυτιά. Τσούξιμο και κάτι σαν πόνος. Θα είναι σαν να σαπίζεις καιρό και μόλις τώρα αρχίζει να χτυπά τα νεύρα σου η σαπίλα. Τώρα που είναι αργά να αφαιρέσεις το βρώμικο κομμάτι.

Όσο πιο πολλά θυμάσαι, τόσο πιο πολύ θα σε χτυπάει στα σημεία σου. Ίσως και σε κάποιο άκρο, αν και τα άκρα, από τη συνεχή τριβή, είναι πιο στέρεα. Να θυμάσαι, η κοιλιά είναι ευαίσθητη (για αυτό βάζω το χέρι μου εκεί συχνά), μάλλον απ' τις αγάπες, ο λαιμός και το κεφάλι.

Όσο σου θυμίζεις τι υπήρξες και πόσο, οι πόνοι δεν είναι οτι μεγαλώνουν όσο οτι πυκνώνουν, τα σημεία πληθαίνουν και ξαφνικά βρίσκεσαι να πονάς σε τόσα σημεία, τόσα όσες φορές υπήρξες εσύ σημείο πόνου για τους άλλους.

Θα πάρεις παυσίπονα, θα βγεις με ανθρώπους-παυσίπονα μα οι πόνοι δε γιατρεύονται, δεν είναι προειδοποιήσεις αυτοί οι πόνοι, είναι τιμωρίες, κι αν με ρωτάς, ναι, πιστεύω στην τιμωρία. Αφού δεν πρόκειται να μάθω, τουλάχιστον ας τιμωρηθώ. Η ατιμωρησία με εκνευρίζει.

Μη νομίζεις, δεν είμαι πάντα ενοχικός.

Κάποιες φορές είμαι απλά ένοχος.

Ρώτα τη Χριστίνα να σου πει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου