Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

δίχως παρεξήγηση

https://www.youtube.com/watch?v=TGOPC_4RYDU

Εστιάζω σε κάθε ένα από τα σημεία που πονάνε
έχουν γίνει πια ποιηματάκι
μέση, γόνατο, πατούσα
κεφάλι, καρποί, καρδιά

(ω, τι ποιητής)

(ω, άντε γαμήσου)

το καθένα ακτινοβολεί τη δικιά του γλώσσα
"εγώ πονάω επειδή με πάταγες πολύ και λάθος, λούσου τα τώρα" αναφώνησε η πατούσα
"εγώ γιατί δεν κράτησες σωστή στάση" η μέση
το γόνατο με έβρισε
"να μην ξαναπιείς και να προσέχεις τους καθρέφτες στο ποδήλατο βλάκα"
το κεφάλι μου μιλάει πιο γλυκά
"εγώ σπάνια σε ταλαιπωρώ, το ξέρεις, άσε με και μένα να βγάλω τα σώψυχά μου"
"ναι, θυμήθηκες να κάνεις ποδήλατο μετά απο τόσο καιρό και σε πειράζουμε εμείς που πιαστήκαμε στο τιμόνι" έχουν και τα δίκια τους κι οι καρποί μου
και η καρδιά, φυσικά, το κλασικό

"Εστιάζω σε κάθε ένα από τα σημεία σου που θέλω
έχουν γίνει πια ποιηματάκι
μέση, γόνατα, πατούσες
κεφάλι, καρποί, καρδιά"

μα τα δικά σου δε μου μιλάνε,
δεν ξέρω αν πονάνε
ή αν περνάνε καλά
ή αν ψήνονται να ακουμπήσουν με τα δικά μου
ή αν αποσυνδέθηκαν τελείως
ή αν συνδέθηκαν τελείως πλέον
ή τι τέλος πάντων

Ενοχικός είναι το δεύτερό μου όνομα μανμου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου