Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2017

είχα έρωτες κόκκινους και χρυσούς και τώρα έχω έρωτες μαύρους, λαχανί της αρρώστιας και ημιδιάφανους

Πρέπει να είναι η δεύτερη φορά που γράφω και ανεβάζω κείμενο έξω από το σπίτι μου. Όχι οτι έχει και σημασία που το γράφω. Ή τι γράφω. Ή τι θα γίνει αφού το γράψω.

Μετρώντας άδικα χαμένο χρόνο

Α, δε θυμάμαι ακριβώς ποιον μου θυμίζει αυτό το τραγούδι. Πολλούς νομίζω. Άμα περνάει ο καιρός αλληλοκαλύπτονται στα τραγούδια τα πρόσωπα κι έτσι δε θυμάσαι αν το αφιέρωσες εκεί ή εκεί ή για ποιο λόγο. Είναι καλό που δε θυμάμαι φαντάζομαι.

Κάποια στιγμή σκέφτηκα και αποφάσισα πως θα αλλάξω και θα γίνω καλύτερο παιδί. Και τελικά βρέθηκα να αναρωτιέμαι πότε σταμάτησα να είμαι καλό παιδί. Πότε έγινε αυτό, αλήθεια; Υποτίθεται οτι ήμουνα καλό παιδί, και συμπαθητικός και άτομο εμπιστοσύνης. Πότε σταμάτησαν να ισχύουνε αυτά; Και γιατί άργησα τόσο πολύ να το καταλάβω;

Μελαγχόλησες τώρα και φεύγεις

Α θυμήθηκα μια δυο φορές ποιον σκεφτόμουνα όταν το άκουσα αυτό πρώτη φορά. Τέλος πάντων δεν έχει σημασία αυτή η ιστορία για να την αφηγηθώ. Ούτε καν για να κάνω καμια αναφορά δηλαδή. Οι τοξότες τελικά βαριούνται όντως εύκολα.

Δεν ήταν απαισιόδοξο κειμενάκι γενικά. Έγινε. Σαν και μένα. Ξέχασα να ελέγξω την καλότητα μου, ξέχασα να ελέγξω τις φιλίες μου και όλοι βγαίνουνε σαν ζώα και λένε πως είναι ο,τι μου βγει. Όσες φορές κάνω ο,τι μου βγαίνει τα πράγματα πάνε στραβά. Όσες φορές δεν κάνω ο,τι μου βγαίνει, συμβαίνει το ίδιο. Για δες.

για δες

για δες

ε δες ντε

Δεν έχει τίποτα να δεις εδώ, έτσι μου είπες. Όχι δε μου το πες, εγώ το κατάλαβα. Όχι δεν το κατάλαβα, το φαντάστηκα. Ζωηρή φαντασία, ναι. Αρκεί να το φανταστώ και συμβαίνει.

Κακώς εναπόθεσα τις ελπίδες μου στη δικιά σου αγάπη. Κακώς εναπόθεσα τις ελπίδες μου σε σένα. Δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να σε βαρύνω με. Όταν δεν έχω σύνταξη θα πει πως δεν έχω και καλή διάθεση.

τόσες λέξεις για να μην πούμε τίποτα.

τόσα ραντεβού για να μην μας βγαίνει με τίποτα

τόσες υποσχέσεις για να μη βλεπόμαστε με τίποτα

τίποτα τίποτα τίποτα που λέει και ο Τσόλης

γυρίζω ανόητα πίσω για να βάλω τόνους και να διορθώσω ορθογραφικά. Ο,τι πιο ανούσιο έχω κάνει πέρα από τη συγγραφή αυτού του κειμένου.

Οι φίλοι μου είμαι νεκρός για κείνους

καταλάβατε;

άκου εν πλω το "φεύγεις" και πάρε με τηλέφωνο να μου πεις πως σου φάνηκε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου