having fun already?

https://www.youtube.com/watch?v=fOqDpNJgqgI

αρέσκεια ή ειλικρίνεια

αυτό το δίλημμα τέθηκε απόψε

Μετά από εξοντωτική σκέψη νομίζω κατέληξα.

Παρένθεση:  
Σε αυτό με βοήθησε η επαφή που έχω τελευταία με όντα τα οποία δεν ανήκουν στην πανίδα της Γης. Ένα συγκεκριμένο δηλαδή. Δεν μπορώ να πω πολλά ακόμα καθώς η μελέτη των συνηθειών του και των φυσικών του χαρακτηριστικών είναι σε εξέλιξη. Μπορώ να πω με σιγουριά οτι δεν ανήκει στο ανθρώπινο είδος και πως δεν το έχω ξανασυναντήσει ως άνθρωπος και ως ερευνητής ποτέ ξανά.
Κλείνει η παρένθεση.

Αρέσκεια ή ειλικρίνεια; Αυτή η ερώτηση οδηγεί σε μία άλλη. Μη ειλικρίνεια σε ποιανού πράγματος την αρέσκεια θα οδηγήσει; Αν επιζητώ την αρέσκειά σου με ανειλικρίνεια, εν τέλει θα σου αρέσει κάτι ανειλικρινές. Ναι. Άρα, σύντροφοι και συντρόφισσες, το ερώτημα που τέθηκε στην αρχή είναι κάλπικο. Δεν υφίσταται η έννοια της αρέσκειας χωρίς ειλικρίνεια. Άρρηκτα δεμμένα, ταυτοχρόνως συγκρουόμενα. Με ρωτά ο (ανθρωπ)όμορφος εξωγήινος: "γιατί όχι ειλικρίνεια", και του απάντησα: "γιατί φοβάμαι οτι δε θ' αρέσει". Καταλάβατε; πέσαμε στην ίδια παγίδα που περιγράφηκε παραπάνω, συναδέλφισσες και συνάδελφοι. Αντί να αναρρωτηθώ για τη αληθινή φύση του πράγματος που προσπαθώ να πουλήσω, στηρίχτηκα στο μάρκετινγκ. Λάθος στρατηγικής, λάθος ολκής.

Αλλά υπάρχει χρόνος για διορθώσεις. Ας μην προδιαγράφουμε τις εξελίξεις με ένα κλίμα ηττοπάθειας και μοιρολατρείας. Στο δίλημμα της ειλικρίνειας και της αρεσκείας τώρα, σύντροφοι και συντρόφισσες, γνωρίζουμε την απάντηση. Όπως δεν νοείται ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, ακολούθως δεν μπορεί να συλληφθεί αυθεντική αρέσκεια χωρίς ειλικρίνεια.

Όπως λέει και η λαϊκή ρήση για το παιχνίδι της εικοσιμίας: "Πολλά βάζετε, πολλά παίρνετε. Λίγα βάζετε, λίγα παίρνετε". Κι εγώ από τη φύση μου είμαι λάρτζ τύπος γενικά.

άει μωρή ψωνάρα Γιώργο

σκαρφαλώσαμε, πόσο σκαρφαλώσαμε
και φτάσαμε όπου φτάσαμε
σε ένα σημείο που να φαίνεται η κορυφή, μα απείχε τόσο πολύ, τόσο πολύ ακόμα
εμένα οι γάμπες μου είχανε σκληρύνει, εσένα επίσης
δεν ξέραμε τι να πούμε γιατί είχαμε λαχανιάσει από το τρέξιμο
και από το άγχος μην πούμε κάτι λάθος
μέχρι τότε δεν είχαμε πει βέβαια κάτι λάθος
λίγα κακά αστεία εσύ, λίγα κακά αστεία εγώ
λίγα καλά αισθήματα εσύ, λίγα καλά κι εγώ

στο επόμενο πλάτωμα ξανασταματήσαμε
κουραστήκαμε
και είπαμε να ξεκουραστούμε χωρίς να συνεννοηθούμε
εσύ όμως έχεις μεγαλύτερη αντοχή και σε 5 λεπτά σηκώθηκες
εγώ ούτε που να κουνηθώ
και ξεκίνησες
και ούτε που σου φώναξα να περιμένεις
τι δικαίωμα είχα να σου πω να με περιμένεις;
ή να ήμουνα πιο γυμνασμένος
ή να 'χα φροντίσει να με αγαπάς αρκετά ώστε να περιμένεις από μόνη σου

και δεν άργησε η στιγμή που πέρασες ένα λόφο και δε σε έβλεπα πια
σηκώθηκα κάποια στιγμή βέβαια για να σ' ακολουθήσω
αλλά δεν τα κατάφερα και πολύ καλά
η συναισθηματική ιχνηλασία δεν είναι το φόρτε μου
σε αντίθεση με την κανονική ιχνηλασία που είναι κάπως
και τελικά σε έχασα στους ατελείωτους λόφους συναισθημάτων που έχουμε συγκεντρώσει
μισή λόφοι δικοί σου
μισή λόφοι δικοί μου

νομίζω θα περιφερθώ λίγο ακόμα εδώ γύρω
έχει ωραία τοπία στους λόφους σου
παίζει καλή μουσική κι ας μην την ακούω εγώ προσωπικά
θα περιφέρομαι και θ' απογοητεύομαι
θα απογοητεύομαι και θα περιφέρομαι
μέχρι να βαρεθώ
μετά θα φύγω να βρω καμιά άλλη τοποθεσία παρόμοιου τύπου
μετά θα απογοητευτώ κι από κει
και θα συνεχίσω να περιφέρομαι
μέχρι να πεθάνω

ωραία ζωή είναι η ζωή
μου αρέσει δε μου αρέσει
ωραία ζωή είναι η ζωή
έπρεπε να φτάσω στα γεράματα για να καταλήξω αισιόδοξος

μην ξεχνάς, μην ξεχνάς, μην ξεχνάς
εσύ ναι, δεν το λέω στον εαυτό μου
μην ξεχνάς
πως το αίμα μου είναι εύφλεκτο ακόμα
η καρδιά μου έχει πίεση ακόμα
η μύτη μου ανοίγει ακόμα
αρκεί μια σπίθα, εκεί, κοντά στη μύτη μου που ρέει ακόμα εύφλεκτο αίμα
για να αρπάξω ολόκληρος φωτιά

μην ξεχνάς πως όταν θα καίγομαι εγώ
όλος ο κόσμος θα ζεσταίνεται

Χρειάζομαι απεγνωσμένα νερό

https://www.youtube.com/watch?v=RlZ4fba4rzs

Τι μπορείς να πεις σε κάποιον ξένο; Όχι, δεν πήγαινε πουθενά αυτό.

Μοιάζει η ατμοσφαιρική πίεση να έχει πάει από τη 1 ατμόσφαιρα (ομπβς) στις 5. Και μοιάζει να ανεβαίνει συνεχώς. Μέχρι δηλαδή να γίνει, είτε πολύ μεγάλη και να εκραγώ προς τα μέσα, το γνωστό και ως implode, είτε να με βοηθήσεις και να γίνει η πίεση τόσο μικρή που να εκραγώ προς τα έξω, το γνωστό και ως-

αυτό

Να μαθαίνουμε και τίποτα. Φρονώ πως τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, αλλά μέχρι τότε κάποιος θα αιμορραγήσει, ή πιο σωστά θα αισθημορραγήσει. Μαζεύεται κάπου όλο το αίμα που χύνεται;

Όχι, σκάσε.

Καλά σκάω. Είπαμε να μη φιλοσοφούμε ε; όλο το ξεχνάω. Όλο το ξεχνάω αλλά δε φιλοσοφώ κιόλας. Άρα τι κάνω; Μαζεύονται κάπου όλες αυτές οι ερωτήσεις μου για να απαντηθούν στο τέλος;

Όχι, σκάσε.

Καλά. Ρωτάω ρωτάω ενώ έχω ήδη βαρεθεί τη συζήτηση, η συζήτηση είναι μια μέθοδος επικοινωνίας, η επικοινωνία είναι μια μέθοδος επιβίωσης, η επιβίωση είναι μια μέθοδος για να... τι; Γιατί είπαμε επιβιώνουμε; Δε θυμάμαι αν μου το εξήγησε κανείς ποτέ. Νομίζω όχι. Επιβιώνουμε γιατί έτσι γίνεται. Ντάξει, καλά κάνουμε γενικά. Ο σκοπός είναι άλλωστε ανθρώπινη κατασκευή, το ένστικτο επιβίωσης δεν έχει σκοπό, είναι εργαλείο. Εργαλείο για να κάνουμε χαμό;

Όχι, σκάσε.

Μη μου μιλάς άσχημα!

Αφού λες μαλακίες.

Καλά, σκάω.

Πολλά. Πολλά κι ευτυχισμένα.

https://www.youtube.com/watch?v=DPaK9Ih2jOQ

Και καθώς σέρνομαι και μπαίνω σιγά σιγά ή γρήγορα γρήγορα στο εικοστό ένατο έτος που η καρδιά μου χτυπάει και μπορεί κανείς να με δει να τον κοιτάω αναρωτιέμαι πότε ξεκίνησε αυτή η ύπαρξη και πότε θα τελειώσει.

Ναι ντάξει, είναι επετειακό, το ξέρουμε όλοι αυτό. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες θα με πιάσει να γιορτάσω την επέτειο της επίσημης δήλωσης πως είμαι εδώ και υπάρχω και επηρεάζω. Αλλά όταν επηρεάζεις επηρεάζεσαι κιόλας. Η φυσική τα έχει λύσει αυτά αιώνες τώρα.

Σέρνομαι λοιπόν και περνάω τη γραμμή τερματισμού, έχω ολοκληρώσει 28 γύρους και ξεκινάω τον 29ο. Έχω δρόμο ακόμα. Μάλλον. Είμαι κουρασμένος αλλά επουδενί εξαντλημένος. Οι άνθρωποι γεννιούνται κουρασμένοι, εγώ αυτό πιστεύω. Κουρασμένοι από την κοιλιά της μάνας τους που λέει και μια έκφραση. Αλλά που δεν είναι έκφραση εδώ. Κουρασμένοι αλλά ποτέ εξαντλημένοι. Θαυμαστά εξελιγμένοι, έχουμε άπειρους μηχανισμούς και λειτουργίες να σιγουρέψουν οτι δε θα εξαντληθούμε. Πάντα υπάρχει κάτι να σου δώσει λίγη παραπάνω ενέργεια. Πάντα στις χίλιες ήττες θα σου έρθει μια νίκη να σιγουρέψει οτι δε θα τα παρατήσεις. Να σιγουρέψει οτι θα διατηρήσεις την ψευδαίσθηση οτι μπορούν οι νίκες να γίνουν περισσότερες και οι ήττες λιγότερες. Και το σιγουρεύει.

Σέρνομαι με μια ταχύτητα άλφα, και οι συναθλητές μου σέρνονται και αυτοί, άλλοι πιο γρήγορα άλλοι πιο αργά, με κάποιους μιλάμε κιόλας κατά τη διάρκεια του αγώνα. Τους συμπαθώ αλλά τους συναγωνίζομαι κιόλας. Ποιος θα κάνει τον καλύτερο αγώνα; Εδώ δε μετράει ο χρόνος, μετράει πρώτα πρώτα ποιος θα συνεχίσει να τρέχει πιο πολύ. Και μετά, ποιος θα τρέχει με το καλύτερο στυλ. Άλλοι τρέχουνε σκυφτοί, άλλοι τρέχουνε χαμογελαστοί, άλλοι τρέχουνε με το κεφάλι ψηλά, αλλοι απλά τρέχουνε χωρίς να ξέρουνε γιατί. Που και που προσπερνάμε πτώματα εκείνων που δεν κατάφεραν να συνεχίσουν τον αγώνα αλλά στον επόμενο γύρο τα έχουνε ήδη πάρει από το ταρτάν, είναι αμείλικτοι και αποτελεσματικοί πολύ οι διοργανωτές. Φαντάζομαι οτι κάποια μέρα, σε κάποιο γύρο κι εγώ θα σκοντάψω για τελευταία φορά και δε θα ξανασηκωθώ και θα με προσπερνάνε κάποιοι γνωστοί μου και στον πρώτο γύρο θα στεναχωριούνται, στο δεύτερο ίσως να δούνε την κηλίδα του αίματος που δε θα έχει απορροφηθεί ολόκληρη από το μαλακό έδαφος και να με θυμηθούνε, αλλά μετά απο λιγους κύκλους θα ξεχνούνε οτι εκεί σκόνταψα εγώ.

Είναι λογικό φυσικά, το ίδιο κάνω κι εγώ. Άλλωστε αυτός είναι ένας από τους μεγάλους μηχανισμούς μας που μας βοηθάει να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε. Αν δεν ξέχναγες ποτέ, όλη σου η ενέργεια που θα έπρεπε να πηγαίνει στο τρέξιμο-σύρσιμο θα πήγαινε στη θλίψη και στην απώλεια και δε θα συνέχιζες για πολύ. Η λήθη είναι αμυντικός μηχανισμός, εγώ αυτό πιστεύω.

Και ευτυχώς θεέ μου που δεν υπάρχεις ούτε εσύ, ούτε η μετά θάνατον ζώη. Τι θλίψη θα ζούσαμε νιώθοντας οτι χάσαμε τόσα πράγματα, οτι δε θα ξαναδούμε τόσους ανθρώπους, οτι δεν καταφέραμε τόσα και τόσα. Κάθε μέρα μου μετά το θάνατό μου θα είναι βασανιστήριο.

Ας συνεχίσω το τρέξιμο λοιπόν και ας κάνω υπομονή γιατί κάθε ήττα είναι ένα μεγάλο σχολείο (που λέει και το κόμμα) και αν τα παίρνεις τα γράμματα μπορείς να κάνεις τις νίκες σου μεγαλύτερες και τις ήττες σου ανεκτές. Και στο τέλος βέβαια τίποτα δε θα μετράει αλλά μιας και το τέλος είναι ακόμα πολλά χρόνια μετά (μάλλον) δεν έχει καμία χρησιμότητα να αρνείσαι τη γνώση, να αρνείσαι τη βελτίωση, να αρνείσαι την εξελίξη, να αρνείσαι γενικώς. Θα αρνηθείς συνολικά όταν σκοντάψεις, πάντα μας δίνεται η ευκαιρία να αρνηθούμε, πάντα μας δίνεται η ευκαιρία να σκοντάψουμε, πάντα σκοντάφτουμε.

Φαντάζομαι αυτό που θέλω να πω είναιιιιι... χρόνια πολλά;

Ορ σάμθινγκ

είχα έρωτες κόκκινους και χρυσούς και τώρα έχω έρωτες μαύρους, λαχανί της αρρώστιας και ημιδιάφανους

Πρέπει να είναι η δεύτερη φορά που γράφω και ανεβάζω κείμενο έξω από το σπίτι μου. Όχι οτι έχει και σημασία που το γράφω. Ή τι γράφω. Ή τι θα γίνει αφού το γράψω.

Μετρώντας άδικα χαμένο χρόνο

Α, δε θυμάμαι ακριβώς ποιον μου θυμίζει αυτό το τραγούδι. Πολλούς νομίζω. Άμα περνάει ο καιρός αλληλοκαλύπτονται στα τραγούδια τα πρόσωπα κι έτσι δε θυμάσαι αν το αφιέρωσες εκεί ή εκεί ή για ποιο λόγο. Είναι καλό που δε θυμάμαι φαντάζομαι.

Κάποια στιγμή σκέφτηκα και αποφάσισα πως θα αλλάξω και θα γίνω καλύτερο παιδί. Και τελικά βρέθηκα να αναρωτιέμαι πότε σταμάτησα να είμαι καλό παιδί. Πότε έγινε αυτό, αλήθεια; Υποτίθεται οτι ήμουνα καλό παιδί, και συμπαθητικός και άτομο εμπιστοσύνης. Πότε σταμάτησαν να ισχύουνε αυτά; Και γιατί άργησα τόσο πολύ να το καταλάβω;

Μελαγχόλησες τώρα και φεύγεις

Α θυμήθηκα μια δυο φορές ποιον σκεφτόμουνα όταν το άκουσα αυτό πρώτη φορά. Τέλος πάντων δεν έχει σημασία αυτή η ιστορία για να την αφηγηθώ. Ούτε καν για να κάνω καμια αναφορά δηλαδή. Οι τοξότες τελικά βαριούνται όντως εύκολα.

Δεν ήταν απαισιόδοξο κειμενάκι γενικά. Έγινε. Σαν και μένα. Ξέχασα να ελέγξω την καλότητα μου, ξέχασα να ελέγξω τις φιλίες μου και όλοι βγαίνουνε σαν ζώα και λένε πως είναι ο,τι μου βγει. Όσες φορές κάνω ο,τι μου βγαίνει τα πράγματα πάνε στραβά. Όσες φορές δεν κάνω ο,τι μου βγαίνει, συμβαίνει το ίδιο. Για δες.

για δες

για δες

ε δες ντε

Δεν έχει τίποτα να δεις εδώ, έτσι μου είπες. Όχι δε μου το πες, εγώ το κατάλαβα. Όχι δεν το κατάλαβα, το φαντάστηκα. Ζωηρή φαντασία, ναι. Αρκεί να το φανταστώ και συμβαίνει.

Κακώς εναπόθεσα τις ελπίδες μου στη δικιά σου αγάπη. Κακώς εναπόθεσα τις ελπίδες μου σε σένα. Δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να σε βαρύνω με. Όταν δεν έχω σύνταξη θα πει πως δεν έχω και καλή διάθεση.

τόσες λέξεις για να μην πούμε τίποτα.

τόσα ραντεβού για να μην μας βγαίνει με τίποτα

τόσες υποσχέσεις για να μη βλεπόμαστε με τίποτα

τίποτα τίποτα τίποτα που λέει και ο Τσόλης

γυρίζω ανόητα πίσω για να βάλω τόνους και να διορθώσω ορθογραφικά. Ο,τι πιο ανούσιο έχω κάνει πέρα από τη συγγραφή αυτού του κειμένου.

Οι φίλοι μου είμαι νεκρός για κείνους

καταλάβατε;

άκου εν πλω το "φεύγεις" και πάρε με τηλέφωνο να μου πεις πως σου φάνηκε