Φλώρος εγεννήθηκα και φλώρος θα πεθάνω

https://www.youtube.com/watch?v=D4sTDrmz20Q

Κοίτα, αναστήθηκα για δεύτερη φορά
κοιτάς;
κοίτα, θα χορέψω για σένα
αλλά πρέπει να κοιτάς

κανείς δεν είναι κακός στην ιστορία μου
αυτό είναι το κρίμα
κανείς δεν είναι αληθινά κακός
του κακούς θα τους δέρναμε
θα τους τραμπουκίζαμε
θα τους σκοτώναμε
θα τους διώχναμε απο τη ζωή μας

αλλά κανείς δεν είναι κακός

λυπάμαι τόσο που είναι όλοι τους καλοί. Θέλω να είναι κακοί, να μπορώ να τους ξεχωρίσω. Να μπορώ να μη λυπάμαι όταν τσακώνομαι μαζί τους. Να μπορώ να μην πληγώνομαι όταν δε με θέλουν. Να τους βαφτίζω κακούς και να τελειώνω. Αλλά κανείς δεν είναι κακός. Είναι όλοι τόσο μα τόσο δύσκολοι. Και πονεμένοι. Και προβληματικοί. Και προβληματισμένοι. Και χωνεμένοι και ξερασμένοι με 2 3 άτομα για να τους στηρίζουνε, αν είναι τυχεροί, αν είναι άτυχοι με 1 κι αν είναι πολύ άτυχοι με κανέναν. Και τότε τους λέμε κακούς. Και είναι. Αλλά κανείς δεν είναι κακός ρε γαμώτο.

Αλλά κάποιες φορές πρέπει να τους φερθούμε σαν να είναι. Και με κόμπους, τον έναν πάνω στον άλλον, να μας πνίγουνε, να γεμίζουνε τα ιγμόρια μας υγρά, και να πονάμε, να βρίσκουμε τους κακούς και να τους διώχνουμε, γιατί πρέπει να φτιάξουμε κάποια στιγμή το κακό, να το κάνουμε καλό. Τι σχετικιστική συζήτηση ε;

Έχουμε φτάσει να μιλάμε για τακτική και στρατηγική, για πολιτικές θέσεις και ζητήματα επαναστατικής αλλαγής κι εγώ είμαι κολλημένος στο οτι όλοι είναι καλοί. Είμαι τελείως εκτός κλίματος νομίζω.




Κ: Σήμερα θα ήταν η πρώτη φορά που θα σου έλεγα οτι σε αγαπώ και η πρώτη φορά που δεν θα εννοούσα τίποτα ερωτικό. Αχ πόσο μου τη σπάει να μην καταφέρνω να κάνω το σκληρό γαμώτο. Όχι οτι καταφέρνω να κοροιδέψω και κανέναν δηλαδή.