Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017

Στρατόκαβλος όσο δεν πάει, το παραδέχομαι

https://www.youtube.com/watch?v=3LY3ftiLqmE

Η μουσική είναι πολύ δραματική αλλά κάποιες φορές χρειάζεται να είμαι υπερβολικός.

Θα μιλήσω με στρατιωτικούς όρους, όπως κάποιες φορές κάνω, γιατί αφενός μου αρέσουν, αφετέρου οι καταστάσεις που βιώνω πολύ συχνά θυμίζουν πολεμικές συγκρούσεις παρά διαπροσωπικές σχέσεις. Αν θέλετε να κατηγορήσετε κάτι κατηγορήστε τα πολεμικά παιχνίδια που έπαιζα μικρός και αυτά που έχω διαβάσει για τον δεύτερο παγκόσμιο.

"Το 2012 οι στρατιωτικές μονάδες που απαρτίζουν τον εσωτερικό μου κόσμο αναγκάστηκαν σε πρωτοφανή υποχώρηση. Αιτίες αυτού; Θα τις αναφέρω εδώ συνοπτικά γιατί έχουν ξανασχολιαστεί. Αντικειμενική αιτία ήταν η εμφάνιση συναισθημάτων που δεν τα είχε ξαναβιώσει το στράτευμα συνεπώς δεν είχε την παραμικρή εμπειρία να τα αντιμετωπίσει. Υποκειμενική αιτία ήταν η ανετοιμότητα των μονάδων, η έλλειψη μαχητικότητας και η ανωριμότητα. Οφείλαμε να ήμασταν πιο έτοιμοι, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς.

Η υποχώρηση έγινε όμως συναγωνιστές και συναγωνίστριες και βρεθήκαμε να χάνουμε εδάφη που θεωρούνταν πάτρια γη, εδάφη που είχαμε επενδύσει πλευρές του εαυτού μας, τα είδαμε να χάνονται αστραπιαία ή κλιμακωτά, είδαμε πανωλεθρίες σε πεδία μαχών, μονάδες να περικυκλώνονται και να εξοντώνονται και η γραμμή του μετώπου να γυρίζει πολλά πολλά χρόνια πίσω.

Με πολύ δυσκολία καταφέραμε να σταθεροποιήσουμε το μέτωπο 1-1,5 χρόνο αργότερα. Καταλυτικό ρόλο στην σταθεροποίηση έπαιξαν νέες δυνάμεις που βγήκαν μπροστά με τη συνδρομή νέων ανθρώπων που εμφανίστηκαν. Μέχρι που ξεκίνησε μια σοβαρή προσπάθεια ανασύνταξης κι αναδιάρθρωσης των μονάδων το τρίχρονο 2013-2015. Εκεί πράγματι, οι μονάδες ανασυγκροτήθηκαν, με πολλή δουλειά μπήκε στους αξιωματικούς και τους στρατιώτες η νέα εμπειρία που αποκτήθηκε, το στράτευμα άρχισε να αποκτά ξανά σιγουριά και ευελιξία. Εκείνη την περίοδο μάλιστα καταρτίστηκε και το σχέδιο της αντεπίθεσης που λαχταρούσαν όλα τα μέλη των μονάδων, να πάρουμε ορισμένη έστω απο τη γη μας πίσω!

Το σχέδιο ήταν άρτιο, η πραγματοποίηση του όντως ξεκίνησε το 2014 όμως, με λάθος συγκυρίες και ίσως βιασύνη εκ μέρους της διοίκησης, δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Εδάφη ξανάλλαξαν χέρια, κινήθηκε μπροστά το μέτωπο ξανά μετά απο καιρό, όμως δεν έφτασε ούτε καν κοντά στα προηγούμενα σύνορα του. Ήταν και αντικειμενικό αυτό, δεν ήμασταν έτοιμοι για κάτι τέτοιο αλλά και υποκειμενικό, έγιναν λάθος επιλογές και ακόμα πιο σημαντικό, έγιναν λάθος αναλύσεις καταστάσεων, για άλλη μια φορά δεν είδαμε καθαρά μπροστά.

Τέλος πάντων, το αποτέλεσμα ήταν ότι το τελευταίο τρίμηνο του 2015 η εικόνα που είχαμε να εμφανίσουμε ήταν μέτρια. Ορισμένα πράγματα είχαν βελτιωθεί, είχαμε χώρο να αναπνεύσουμε πια, δεν σφυροκοπούνταν πλέον περιοχές των μετόπισθεν που ήταν καίριες για την ύπαρξη μας σαν στράτευμα, όμως από την άλλη, δεν είχαμε φτάσει καν στα προ 2011 επίπεδα. Πόσο μάλλον να τα ξεπεράσουμε.

Από τότε μέχρι τα τέλη του 2016, σχεδόν 2 χρόνια, υπήρξε σοβαρή στασιμότητα, με πολύ μεγάλη ευθύνη της διοικήσεως. Φυσικά τα στελέχη μας ήταν εξαντλημένα, ήταν πολύ δύσκολο να οργανώσουμε ξανά μεγάλες κινήσεις, να φτιάξουμε σχέδια, να κινηθούμε επιθετικά. Είχαμε χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων συναγωνιστές και συναγωνίστριες και γνωρίζετε πόσο επικίνδυνο είναι αυτό για έναν πόλεμο.

Αυτό άλλαξε με αργούς ρυθμούς μέσα στο 2017, χρονιά συνολικά θετική ως τα τώρα με πολλά σκαμπανεβάσματα. Υπήρξαν συγκεκριμένες μονάδες που αντεπιτέθηκαν αποτελεσματικά και ως αποτέλεσμα είχαμε κατακτήσεις σε εδάφη και πηγές πρώτων υλών. Όμως, ο εχθρός δεν κάθισε να μας κοιτάει. Στη μέση της χρονιάς αναγκαστήκαμε σε υποχώρηση ξανά, μια κατάσταση που συνεχίζεται ακόμα.

Όλες αυτές οι μεταβολές φίλοι και φίλες κρύβουν έναν πολύ σοβαρό κίνδυνο και είναι και ο λόγος που γίνεται αυτή εδώ η συνέλευση. Έχει αρχίσει να διαφαίνεται η πιθανότητα να γίνει μόνιμη η κατάσταση που ζούμε τώρα. Οι περιοχές που αλλάζουνε χέρια είναι οι ίδιες. Λίγο εμείς μπροστά, λίγο εμείς πίσω, για τα ίδια και τα ίδια πολεμάμε χρόνο το χρόνο. Αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Έχει περάσει στη συνείδηση των στρατιωτών οτι αυτό για το οποίο πολεμάμε είναι μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα γης. Με δικιά μας ευθύνη, προσέξτε με. Είναι απαραίτητο να αλλάξει αυτή η ψυχολογία. Να υπεθυμίσουμε στους στρατιώτες μας οτι οι απαιτήσεις που έχει ο άμαχος πληθυσμός πίσως μας είναι για πολύ παραπάνω πράγματα. Δεν πολεμάμε για να επιζούμε με υποχωρήσεις και αντεπιθέσεις. Υπάρχει τελική νίκη και για αυτήν είμαστε εδώ με το όπλο στο χέρι. Να ξεριζώσουμε τις αντιλήψεις που θέλουν τα μέλη μας ευχαριστημένα με την τωρινή κατάσταση. Να εμφυσήσουμε την ιδέα με την οποία ξεκινήσαμε, για συνεχείς κατακτήσεις, για συνεχείς νίκες. Κανείς να μην επαναπαύεται απλά με τις μικρές νίκες και την αποφυγή των ηττών.

Εμείς σαν διοικούντες γνωρίζουμε την ευθύνη που έχουμε και την αναλαμβάνουμε πλήρως. Έχουμε ήδη συνεδριάσει και θα ξανασυνεδριάσουμε για την κατάρτιση σωστών, αντικειμενικά επιστημονικών και πραγματοποιήσιμων σχεδίων. Δεν θα ξεκουραστούμε μέχρι να βρούμε τον τρόπο να προχωρήσουμε μπροστά, αληθινά μπροστά, αφήνοντας πίσω τις παλιές μας ήττες, με σωστό σχεδιασμό όμως για να μην επαναληφθούν. Έχουμε μεγαλύτερη εμπειρία και μπορούμε να τη χρησιμοποίησουμε.

Επιστρέψτε στις μονάδες σας τώρα, σκεφτείτε ο καθένας ξεχωριστά πως θα επιτύχουμε και καλλιεργείστε την αγωνιστικότητα ξανά στους συντρόφους μας. Ο πόλεμος μας είναι μακρύς όμως η αποτυχία δεν είναι επιλογή. Καλή δύναμη σε όλους."

Απόσμασμα από την ομιλία του στρατάρχη μας στην παναξιωματική συνέλευση τον Οκτώβρη του 2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου