Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

Από μακριά κι αγαπημένοι (στο dancefloor))

Κι ενώ προσπαθούσα να καταλάβω γιατί δε με καταλαβαίνεις, κατάλαβα!

Δε με έχεις δει ποτέ να χορεύω ε; Χα, καθόλου παράξενο λοιπόν που δεν με έχεις καταλάβει, αν δε με έχει δει κάποιος να χορεύω τότε δεν έχει καταλάβει τίποτα για μένα. Όχι να κουνιέμαι ή να χαίρομαι με ένα τραγούδι. Να χορεύω αληθινά.

Σήμερα που λες, χόρεψα μόνος μου στο δωμάτιο μου (και θυμήθηκα και την Ιωάννα που ήθελε να της στείλουμε βίντεο με χορογραφίες δωματίου). Είναι σαν κύκλος, με κάνεις να χορεύω στο δωμάτιο μου αλλά δε με καταλαβαίνεις γιατί δε με έχεις δει να χορεύω στο δωμάτιο μου. Ή σε κάποιο πάρτυ.

Η μαμά μου μου λέει οτι είμαι μεγάλος για πάρτυ πια. Και για ξενύχτια και για όλα αυτά τα νεανικά. Σωματικά φοβάμαι πως έχει λίγο δίκιο, δεν έχω πια τις ίδιες αντοχές για χορό και πηδήματα, ούτε την ίδια ευλυγισία. Ίσως για αυτό εκνευρίζομαι και συναισθηματικά θέλω ξανά και ξανά να χορεύω και να πηγαίνω σε μέρη με μουσική, με καλά ηχεία ή έστω καλά αν είσαι ακριβώς μπροστά τους, και να χοροπηδάω σαν το κατσίκι, θυμίζοντας ψυχοπαθές αντισεξουαλικό αντικείμενο.

Με έχεις κάνει να θέλω να χορεύω και τελικά είμαι τόσο φλωράκι που αρκεί μια κουβέντα σου για να χορέψω σε χρόνο μηδέν. Ελπίζω να χορεύεις κι εσύ με μένα που και που.

Αρκεί να γνωρίζεις φυσικά οτι δε χορεύω ποτέ με παρέα.

Παρέα, άλλα πράγματα.

https://www.youtube.com/watch?v=Wdo-ZiHqbls


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου