https://www.youtube.com/watch?v=ObL3L6MRvN4

Η καλοκαιρινή μου μελαγχολία καταντάει βαρετή για κάποιους. Για όλους probably.

Αδιαφορώ φυσικά, άμα θέλω να είμαι μελαγχολικός θα είμαι μελαγχολικός, αν είμαι θλιμμένος θα κάνω τον θλιμμένο, νομίζω έχει μια λογική αυτό, ε;

παρένθεση για να πούμε οτι οι police είναι το απόλυτο ροκ καλοκαιρινό συγκρότημα

Και συνεχίζω με τη θλίψη μου. Άσε τη θλίψη βασικά, ανοησίες λέω, απλά βαριέμαι άπειρα. Και αυτό μου προκαλεί θλίψη. Δε βγαίνουμε καν έξω, όλα είναι βαρετά, όλοι μοιάζουν να ξέρουν τα νησιά τους και τις διακοπές και τις παρέες τους, τι παράξενο, μόνο εγώ είμαι στο πουθενά χωρίς παρέα, νησί, διακοπές και χαλαρότητα;

Και μετά με πιάνει η κλασική αντίδραση του μπέμπη και δε θέλω να πάω πουθενά και θέλω να κοιμάμαι μέχρι να φύγει το καλοκαίρι (το οποίο και περίμενα με ανυπομονησία, να σημειώσουμε) και να έρθει ο χειμώνας, ώστε τουλάχιστον η διάθεση μου να ταιριάξει με την εποχή και το γενικότερο φίλινγκ.

Εντάξει, δεν θα γίνω μπέμπης και λογικά θα πάω σε κάποιο κωλόνησο ή κάπου τέλος πάντων και θα περάσω από ανεκτά έως σχετικά καλά

παρένθεση πάλι

η κλίμακα είναι:
χάλια
πολύ κακα
κακα
ανεκτά
οκ
καλά (κάποιες φορές είναι το ίδιο με το οκ)
σχετικά καλα
αρκετά καλα
πολύ καλά (δεν το χω πει ποτέ νομίζω)
τέλεια (αυτό δυστυχώς το έχω πει και γρήγορα το μετάνιωσα)

απλά με προβληματίζει η ανεμελιά που παρατηρώ και η χαρά στα μπάνια και στια διακοπές και στις εξόδους. Τόσο καλά περνάει ο κόσμος, η νεολαία, και μοιάζουν τόσο content; Εντύπωση μου κάνει. Και δεν θα το πάω πολιτικά (αν και πάει κι εκεί) ή κάτι τέτοιο, απλά, όντως; τόσο εκτός γενικού φίλινγκ είμαι που μου μοιάζουν τόσο ξένα αυτά;

Βλέπω δηλαδή φωτογραφίες με κορίτσια και αγόρια να χαμογελάνε και να περνάνε καλά και να διασκεδάζουν στη θάλασσα ή σε συναυλίες ή γενικά και είμαι σε φάση, ουάου, κάποιοι άνθρωποι είναι χαρούμενοι όντως, δεν είναι μια υπόθεση που έκανα. Δεν έχω καν να σχολιάσω κάτι αρνητικό,  ίσως μόνο ζήλια να έβγαζα δηλαδή αλλά, πραγματικά μου φαίνεται εντυπωσιακά ξένο.

Με ανησυχεί λίγο αυτό.