https://www.youtube.com/watch?v=LzhUVz56Fk0
Βλέπω ανθρώπους να κλαίνε και θέλω να κλάψω μαζί τους.
Βλέπω ανθρώπους να κλαίνε και ερεθίζομαι.
Βλέπω ανθρώπους να κλαίνε και σαστίζω.
Με εξιτάρει αυτή η έκρηξη συναισθήματος. Τη νιώθω μέσα μου και έξω μου, σαν βαθιά έκρηξη που συμβαίνει κοντά μου, νιώθω το μπουμπουνητό στο στήθος μου και τη θερμότητα στο δέρμα μου.
Αποστρέφω τα μάτια κάποιες φορές, όχι γιατί δεν το αντέχω αλλά γιατί δε θέλω ο άλλος να καταλάβει το βαμπιρικό ένστικτο που με πιάνει. Θέλω να σε βλέπω αχόρταγα να κλαις και να οδύρεσαι, να στεναχωριέσαι και να μην έχεις καμία λύση άλλη, μόνο να κλαις, να φωνάζεις, να πονάς, να πέφτεις στο πάτωμα, να γονατίζεις και να υποφέρεις, να μην αντέχεις το ίδιο σου το κεφάλι, την απώλεια σου, θέλω να σε βλέπω να είσαι έτσι.
Και μετά να σηκωθείς γιατί πάντα σηκώνεσαι μετά, πάντα σηκώνομαι μετά, πάντα υπάρχει μετά, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει όντως, οι άνθρωποι έτσι σκέφτονται, οτι πάντα υπάρχει μετά, και να σηκώνεσαι, να πιάνεις το χέρι μου και να ορθώνεσαι σαν πύργος, με το κλάμα να καταλαγιάζει και να ρίχνει στροφές, τα αναφιλητά να γίνονται πιο υπόγεια και πιο αραιά, τα δάκρυα να τελειώνουν και να αρχίζεις πάλι να αποκτάς υπόσταση ανθρώπινη, να δυναμώνεις και σχεδόν να το βλέπω να συμβαίνει μπροστά μου, αυτή την άνοδο από τον πάτο, σαν εκτόξευση σχεδόν, άμεση, γρήγορη, στέρεη, αξεπέραστη, κανονική, φυσιολογική, αντανακλαστική.
Και μετά όταν βρίσκεις πάλι το σημείο ισορροπίας σου, να έχεις ξεχάσει σχεδόν πως ήταν ο πάτος, πως ήταν το σύρσιμο στη γη, έτοιμος πάλι να κινηθείς ξανά, το κλάμα δεν ήταν ποτέ η φυσική κατάσταση του ανθρώπου, είναι η επανεκκίνηση του, βλέπεις τα συναισθήματα να κάνουν έναν γρήγορο κύκλο, πολλοί όταν τελειώνει το κλάμα τους γελούν από την έκπληξη του πόσο γρήγορα συνήλθαν από κάτι που έμοιαζε τόσο δυνατό και άπειρο.
Κι εγώ όταν σε βλέπω να κλαις ερεθίζομαι γιατί εκρήγνυσαι μπροστά μου σαν πυροτέχνημα που σε τρομάζει αλλά ξέρεις οτι δεν μπορεί να σε πειράξει, μόνο να σε αφήσει άφωνο αν είναι αληθινά δυνατό, ερεθίζομαι και θέλω να σε κάνω να ξανακλάψεις σχεδόν όσο θέλω να σε κάνω να σταματήσεις να κλαις.
Θέλω να μου χαμογελάς όταν κλαίω και θα χαμογελάω όταν κλαις.
Και μετά σεξ.
Μπουμ.
Βλέπω ανθρώπους να κλαίνε και θέλω να κλάψω μαζί τους.
Βλέπω ανθρώπους να κλαίνε και ερεθίζομαι.
Βλέπω ανθρώπους να κλαίνε και σαστίζω.
Με εξιτάρει αυτή η έκρηξη συναισθήματος. Τη νιώθω μέσα μου και έξω μου, σαν βαθιά έκρηξη που συμβαίνει κοντά μου, νιώθω το μπουμπουνητό στο στήθος μου και τη θερμότητα στο δέρμα μου.
Αποστρέφω τα μάτια κάποιες φορές, όχι γιατί δεν το αντέχω αλλά γιατί δε θέλω ο άλλος να καταλάβει το βαμπιρικό ένστικτο που με πιάνει. Θέλω να σε βλέπω αχόρταγα να κλαις και να οδύρεσαι, να στεναχωριέσαι και να μην έχεις καμία λύση άλλη, μόνο να κλαις, να φωνάζεις, να πονάς, να πέφτεις στο πάτωμα, να γονατίζεις και να υποφέρεις, να μην αντέχεις το ίδιο σου το κεφάλι, την απώλεια σου, θέλω να σε βλέπω να είσαι έτσι.
Και μετά να σηκωθείς γιατί πάντα σηκώνεσαι μετά, πάντα σηκώνομαι μετά, πάντα υπάρχει μετά, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει όντως, οι άνθρωποι έτσι σκέφτονται, οτι πάντα υπάρχει μετά, και να σηκώνεσαι, να πιάνεις το χέρι μου και να ορθώνεσαι σαν πύργος, με το κλάμα να καταλαγιάζει και να ρίχνει στροφές, τα αναφιλητά να γίνονται πιο υπόγεια και πιο αραιά, τα δάκρυα να τελειώνουν και να αρχίζεις πάλι να αποκτάς υπόσταση ανθρώπινη, να δυναμώνεις και σχεδόν να το βλέπω να συμβαίνει μπροστά μου, αυτή την άνοδο από τον πάτο, σαν εκτόξευση σχεδόν, άμεση, γρήγορη, στέρεη, αξεπέραστη, κανονική, φυσιολογική, αντανακλαστική.
Και μετά όταν βρίσκεις πάλι το σημείο ισορροπίας σου, να έχεις ξεχάσει σχεδόν πως ήταν ο πάτος, πως ήταν το σύρσιμο στη γη, έτοιμος πάλι να κινηθείς ξανά, το κλάμα δεν ήταν ποτέ η φυσική κατάσταση του ανθρώπου, είναι η επανεκκίνηση του, βλέπεις τα συναισθήματα να κάνουν έναν γρήγορο κύκλο, πολλοί όταν τελειώνει το κλάμα τους γελούν από την έκπληξη του πόσο γρήγορα συνήλθαν από κάτι που έμοιαζε τόσο δυνατό και άπειρο.
Κι εγώ όταν σε βλέπω να κλαις ερεθίζομαι γιατί εκρήγνυσαι μπροστά μου σαν πυροτέχνημα που σε τρομάζει αλλά ξέρεις οτι δεν μπορεί να σε πειράξει, μόνο να σε αφήσει άφωνο αν είναι αληθινά δυνατό, ερεθίζομαι και θέλω να σε κάνω να ξανακλάψεις σχεδόν όσο θέλω να σε κάνω να σταματήσεις να κλαις.
Θέλω να μου χαμογελάς όταν κλαίω και θα χαμογελάω όταν κλαις.
Και μετά σεξ.
Μπουμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου