Σάββατο 27 Μαΐου 2017

Και τέτοια

Ακούω το κομμάτι σου. Ξέρεις ποιο λέω; Ξέρεις.
Ρομαντικός, γιατί νομίζω οτι ξέρεις ενώ δεν έχεις ιδέα.
Και ονειρεύομαι να σε κολλάω σε βρώμικα πλακάκια λαϊβάδικου, με ταγκιές και αυτοκόλλητα, και να φασωνόμαστε πολύ και να χτυπάει το κεφάλι σου στα πλακάκια μέχρι να το καταλάβω και να βάλω το χέρι μου στο πίσω μέρος του κρανίου σου για να μη χτυπάς αλλά και για να χτυπάνε τα δικά μου κόκκαλα και να γουστάρω παραπάνω.

όσον αφορά τώρα το θέμα underground, ή μάλλον το θέμα ρεαλισμός:

μη με ξανασυμβουλέψεις να γίνω ρεαλιστής

δεν είναι συμβουλή, δεν είναι προειδοποίηση, είναι απειλή

Μη μου ξαναπείς να γίνω ρεαλιστής. Ρεαλισμό να κρατήσεις εσύ στις σχέσεις σου που απ' οτι φαίνεται τον χρειάζεσαι. Εγώ που τον έχω και τον απορρίπτω θα τη βρω την άκρη μου. Μπορείς να με απορρίψεις για τον μη ρεαλισμό μου, μπορείς. Μη με καλείς να γίνω κάτι άλλο. Μην το ξανακάνεις αυτό. Αν επιθυμώ να γίνω σουρεαλιστής για μια ιστορία που γελάνε οι τρίτοι μαζί της, καλώς να κάνω. Άλλωστε εγώ θα την πληρώσω την επιθυμία μου αυτή. Εσύ όχι. Άρα τις νουθεσίες κράτα τες για εκεί που χρειάζεται. Εγώ δεν τις χρειάζομαι. Και δεν τις θέλω.

Και επειδή δεν καταλαβαίνεις τι γράφω και πως, δε χρειάζεται να σκεφτείς κάτι ή να αναρρωτηθείς για κάτι. Άμα μιλάμε σε ξένες γλώσσες δεν έχει νόημα να μιλάμε. Μόνο να κάνουμε νοήματα από μακρινές σελίδες και να χαιρόμαστε μόνοι μας. Αυτό θέλουμε; Αυτό είναι ασφαλές. Αυτό είναι αυτό που μας(σε) βολεύει.

Και καλώς σε όλα. Μη μου ξαναπείς μόνο να γίνω ρεαλιστής. Μην το ξανακάνεις αυτό. Αν ήθελα να είμαι ρεαλιστής θα ήμουνα ρεαλιστής.

Άσε που είμαι ρεαλιστής.

Και γαμιέστε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου