Κυριακή 21 Μαΐου 2017

επιρρεπής στην αλαζονεία, μεγάλο μου ελάττωμα

https://www.youtube.com/watch?v=gMChIaIH120

Ησυχία. Τώρα έχει λίγο ησυχία. Κανά μισάωρο ησυχία. Αρκεί.

Αν καθίσεις τελείως ακίνητος, αν εκραγείς προς τα μέσα σιωπηλά, αρκούν και μερικά δευτερόλεπτα για να μπορέσεις να ανασυγκροτηθείς. Αρκούν μερικά δευτερόλεπτα. Είναι σχετικός ο χρόνος όταν τρελαίνεσαι.

Ορκίζομαι και υπόσχομαι και λέω πρέπει και ποτέ πιο συχνά απ' όσο θα έπρεπε (ωπ)

Δεν φοβάμαι να πω αυτές τις λέξεις ή να δεσμευτώ. Όχι γιατί πάντα θα καταφέρνω να κάνω αυτό που υπόσχομαι. Αλλά γιατί είναι μια λέξη σαν όλες τις άλλες η υπόσχεση, ή ο όρκος (όρκος σε τι μωρέ;) ή το ποτέ ή ακόμα χειρότερα το πάντα. Μπορείς να πεις ο,τι θες. Σε κάποια χρόνια θα είσαι νεκρός και σε κάποια παραπάνω αυτοί που ορκίστηκες σ' αυτούς, αυτοί που τους υποσχέθηκες, αυτοί που τους είπες πάντα και ποτέ, επίσης. Δεν έχει τόση σημασία σε ποιον θα υποσχεθείς και τι.

Δεν έχει σημασία τίποτα, μονο αυτό που θέλω εγώ να έχει σημασία. Κι εγώ σου ορκίζομαι γιατί θέλω να με πάρεις στα σοβαρά και σου υπόσχομαι γιατί θέλω να νιώσεις οτι μετράει για μένα αυτό και λέω ποτέ γιατί δεν θέλω να γίνει και λέω πάντα γιατί θέλω να γίνει. Ο,τι είναι να γίνει. Το σημαντικό είναι οτι δε φοβάμαι να σπάσω υποσχέσεις ή να δώσω υποσχέσεις. Γιατί τότε απλά βγάζω την ουρά μου απ' έξω. Υποσχέσου, σπάσε την υπόσχεση σου και ανέλαβε την ευθύνη αυτού του σπασίματος. Μην κρύβεσαι πίσω από τη μη υπόσχεση, κανείς δε νοιάζεται στ' αλήθεια για το τι είπες, όλοι θα νοιαστούν μόνο για το τι έκανες.

Δεν σου αρέσουν οι δηλώσεις; Μα οι δηλώσεις είναι απλά αυτό, δηλώσεις, τις κάνεις δεν τις κάνεις, μονο αν τις πραγματοποιήσεις θα μετράνε έτσι κι αλλιώς. Θα μου πεις, δημιουργείς προσδοκίες. Μα αυτό δε γίνεται μόνο με δηλώσεις. Και προσδοκίες υπάρχουνε πάντα. Και θα απογοητεύσεις είτε το πεις είτε όχι. Απλά εσύ δεν θες να νιώσεις υπεύθυνη μετά, δεν θες στο δικαστήριο να βγουν και να σου πουν οτι "να, είχες πει αυτό τότε". Το πεις δεν το πεις ειναι το ίδιο κάποιες φορές. Πολλές φορές.

Κρύψου λοιπόν πίσω από τεχνικά ζητήματα και απόφυγε την ουσία, η εθελοτυφλία είναι πολύ κοινό ανθρώπινο γνώρισμα. Ειδικά αυτών που φοβούνται να εξηγούνται γιατί κάνουν συνέχεια λάθη. Δεν βγαίνω απ' έξω γιατί δεν είμαι και ο πιο ανοιχτός ή ειλικρινής ή κάτι.

Με σένα είμαι όμως. Δεν έχω τον παραμικρό φόβο για το μέλλον, γιατί, αν το αφήσεις να συμβεί, τότε είναι ήδη προδιαγεγραμμένο. Δεν φοβάμαι τους σεισμούς που θα έρθουν γιατί δε φοβάμαι την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων αν είναι να φέρει επαναστατικές καταστάσεις. Δεν φοβάμαι την εξέλιξη ακόμα κι αν χαθούνε τόσα είδη στην πορεία, ακόμα κι αν χαθώ εγώ στην πορεία. Και είναι φυσική εξέλιξη αυτό που εμποδίζεις να συμβεί. Ευτυχώς δεν θα το έχω εγώ βάρος στη συνείδηση μου.

Και θα μιλούσα για ώρες ακόμα για αυτό, μου αρέσει να μιλάω, μου αρέσει να μιλάω για σένα. Δε χρειάζεται, η ουσία της κριτικής μου είναι στα παραπάνω. Σκέψου τα, μην τα σκεφτείς, το κρίμα στο λαιμό σου και στο λαιμό κάθε γαμημένου φοβιτσιάρη που στέλνει τους γενναίους να πεθάνουν. Εγώ πηγαίνω μπροστά κι εσύ ακολουθάς, να το θυμάσαι.

Αλλά είμαι τόσο κουρασμένος, τόσο μα τόσο κουρασμένος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου