Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

Πότε μαχαίρι χέρι με χέρι, θα τσακωθούμε

Ποτέ δε φοβόμουν να πληγωθώ. Είτε έπαιζα ποδόσφαιρο, είτε έπαιζα γενικά, είτε κάναμε ακροβατικά, είτε δοκιμάζαμε κάτι καινούργιο, είτε ερωτευόμουν, δεν το φοβόμουν. Ή ίσως δε σκεφτόμουν ποτέ οτι θα χτυπήσω. Αλλά και να χτυπούσα, το φχαριστιόμουνα πολύ. Ήταν πολύ ερεθιστικό να βλέπω τις πληγές μου, με έκανε (και με κάνει) να νιώθω πιο ζωντανός, να έχω μια απόδειξη οτι προσπάθησα για κάτι. Άλλωστε τίποτα δε σε συνεφέρει πιο καλά από την απώλεια, είτε αίματος είτε κάποιου άλλου υγρού είτε γενικά.

Ακόμα δε φοβάμαι. Αλλά αυτό δε σημαίνει οτι γουστάρω να το παθαίνω. Δεν παίζω μπάλα με την ελπίδα να βγάλω αίμα (εγώ) αλλά με την ελπίδα να παίξω καλή μπάλα. Και είμαι διατεθειμένος να χτυπήσω για αυτό. Σε άλλες κατηγορίες και δραστηριότητες είμαι διατεθειμένος να χτυπήσω πολύ, να φτύσω αίμα που λένε ή να φτύσω αίμα κανονικά και να τα καταφέρω. Στη δουλειά μου το κάνω κάθε μέρα. Και οι συνάδελφοί μου φυσικά. Και οι περισσότεροι εργαζόμενοι φυσικά.

Πολλοί άνθρωποι, και τελευταία κάποιοι συγκεκριμένοι, έχουν παρεξηγήσει την προσπάθεια μου να αποφύγω τις πληγές ως φόβο. Μάθετε λοιπόν πως, όπως λέμε και στη δουλειά για το τούνελ, δε φοβάμαι ποτέ. Ή πιο σωστά, φοβάμαι συχνά αλλά πάντα στο τέλος θα ξεπεράσω αυτό που πρέπει να ξεπεράσω. Μέχρι τώρα έστω, ποτέ δεν πάγωσα από φόβο και δεν έκανα αυτό που ήθελα, έστω και κουτσά. Ή μάλλον ψέμματα. Μια φορά πάγωσα. Αλλά αυτή την ιστορία την ξέρετε γιατί την ξέρουνε όλοι.

Και ισχύει οτι το να αποφεύγεις να πληγωθείς είναι ένα είδος φόβου. Όχι να κλαφτώ ή κάτι αλλά με πολύ δυσκολία κρατούσα τους επιδέσμους στις πληγές μου μέχρι τώρα και δεν είχα άλλη υπομονή να υπομείνω κι άλλες. Ήταν δύσκολο και ντάξει, μπορεί και να αμφέβαλλα λίγο για μένα. Μέχρι που κατάλαβα όμως οτι οι πιο πολύ επίδεσμοι μου είναι έτοιμοι να βγουν, οι πληγές έχουν αφήσει ουλές και καίνε που και που αλλά δεν αιμορραγούν πλέον. Άρα μπορώ να ξεκινήσω να πληγιαστώ ακόμα λίγο. Μπορώ να ξεκινήσω να παίζω πάλι μπάλα. Μπορώ να αρχίσω να παίζω με μαχαίρια πάλι.

Και ναι, ήρθε η ώρα να δείτε αισιόδοξο ποστ εδώ πέρα.

Πείτε αλληλούια και ευγνωμονώ τον Ιησού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου