Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

σκόρπια πράματα

Πόσο αλλάζουν τα πράγματα. Όσο αλλάζουν, τόσο δεν αλλάζει το γεγονός οτι εντυπωσιάζομαι με το πόσο αλλάζουν.

Οι φίλοι μου αλλάζουν, εγώ αλλάζω, τα αδέρφια μου αλλάζουν, μπερδεύομαι συχνά και μέχρι να αναλύσω τις αλλαγές και να βγάλω συμπέρασμα τα πράγματα έχουν ήδη ξαναλλάξει. Κάποιες φορές μοιάζω να μπορώ να προλάβω τις αλλαγές, να μην μπορώ να βρεθώ μπροστά από τις εξελίξεις. Όχι από τις εξελίξεις, από τις βαθιές αλλαγές που συντελούνται στα άτομα που είναι κοντά μου. Δυσκολεύομαι. Δυσκολεύομαι να συνεννοηθώ. Δυσκολεύομαι να βελτιώσω τις σχέσεις μου. Κάποιες φορές συμβαίνει κάποιες όχι.

Όταν δεν καταφέρνω να βελτιώθω τότε προβληματίζομαι ακόμα πιο πολύ. Πρέπει να προσπαθήσω κι άλλο; Πρέπει να τα παρατήσω; Σαν τοξότης με τάσεις φυγής που έλεγε και η Αφροδίτη μια φορά κι έναν καιρό, έχω την τάσω να καίω γέφυρες συχνά. Πολλές φορές σκέφτομαι πως απλώς και μόνο για να απλοποιηθούν κάποια πράγματα θα ήταν καλύτερο να μη μιλάω με τον τάδε, να σταματήσω να κυνηγάω την τάδε, να κάψω γέφυρες, να αφήσω αυτόν να κάνει τη ζωή του κι εγώ να κάνω τη δικιά μου. Το έχω κάνει ήδη κάποιες φορές δηλαδή, σε ανθρώπους που μου αρέσουν, σε ανθρώπους που αγαπάω ίσως, επειδή είναι δύσκολο να κρατήσουμε επαφή, επειδή είναι δύσκολο να έχουμε την επαφή που θέλω, βάζω ένα σπίρτο στα σχοινιά της γέφυρας και την αφήνω να πέσει στον γκρεμό από κάτω.

Αντί να πληγώνομαι επειδή δεν μου δίνεις σημασία μπαίνω στον πειρασμό να μην έχω σχέσεις μαζί σου. Είναι σωστό αυτό άραγε; Με βολεύει; Δεν ξέρω. Σκέφτομαι. Ίσως όμως και να είμαι αναγκασμένος να το κάνω που και που γιατί, πραγματικά, τους θέλω όλους και όλες, τους θέλω στο τέρμα, τους θέλω κατάδικούς μου, και όταν δεν είναι δικοί μου θέλω να κάψω τις γέφυρες μαζί τους, να κάψω και αυτούς μαζί και μετά να πάω σε 24ωρα μαγαζιά και να ακούω stellardrone όλη νύχτα.

Παραληρώ.

Το αναγνωρίζω, ντάξει; Και παρόλο που μπορώ να το ρίξω σε πολλά άκυρα πράγματα, θα επιλέξω για σήμερα το βράδυ να μην το κάνω. Και μόλις ενημερώθηκα από ανώνυμη πηγή οτι δεν καίω μόνο εγώ τις γέφυρες μου με τους άλλους, καίνε και οι άλλοι μαζί μου. Δεν μου περνάει συχνά από το μυαλό αυτό, να πω την αλήθεια, τόσο προβληματική οπτική έχω στις σχέσεις μου. Από τη μία είμαι τελείως ανασφαλής οτι δε με θέλει κανείς, από την άλλη, άμα κάνουμε παρέα δεν μπορώ να πιστέψω οτι κάποια στιγμή δεν θα θες να κάνουμε παρέα. Και ας ξέρω οτι εγώ μπορεί να σ' έχω κάνει να μη με θες για παρέα. Που δεν θέλω παρέα, θέλω σεξ και έρωτα και ραντεβού. Ίου, όχι ραντεβού, κανά σινεμά μαξ.

Κάπου ήθελα να καταλήξω αλλά πρώτον το ξέχασα και δεύτερον δεν τελείωσα εκεί που ήθελα.

Παραληρώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου