Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017

η Χριστίνα είπε οτι δεν είναι άβολο

Χρωστάω στον  Κώστα ένα κείμενο για την Ιωάννα γιατί φαγώθηκε.

Έχω ξαναγράψει για σένα αλλά αμφιβάλλω αν θα το κατάλαβες και βασικά αν το διάβασες καν. Είχα πει οτι μου αρέσουν τα μάτια σου πιο πολύ απ' όλα (ορίστε ρε Κώστα, ήδη έγινε άβολο). Πιο πολύ κι από το κύριο θέμα του τραγουδιού σου, αν θες. Σε έκανα να κλάψεις 2 φορές και αν θες να ξέρεις ήταν σχέδιο γιατί έτσι τα μάτια φαίνονται καλύτερα. Όμως, πολύ εύστοχα αποκάλυψες τα υπόγεια ρεύματα από τα οποία ήρθε η δριμεία μου κριτική, οτι ήταν εν τέλει μια γκρίνια γιατί δε μου δίνεις σημασία και εγώ φοβάμαι να σου δώσω γιατί δεν αντέχω την απόρριψη. Αληθινά όλα αυτά. Πραγματικά όσο το πληκτρολόγιο στα δάχτυλα μου και το σκιαγραφικό στο αίμα μου (σπόιλερ).

Κι έτσι αυτό το κείμενο χωρίς να προσφέρει τίποτα καινούργιο, εξετέλεσε την αποστολή του. Μίλησε για την Ιωάννα χωρίς να πει λέξη παραπάνω απ' όσο του επιτρέπω. Και δεν επιτρέπω παραπάνω από αυτό γιατί το μέλλον μας είναι προδιαγεγραμμένο και για αυτό καμία μου γκρίνια δεν φτάνει, καμία προσπάθεια μου δεν αρκεί και καμία θέληση μου δεν αλλάζει. Και αν αυτό δεν κάνει εσένα να κλαις, κάνει εμένα ή θα με έκανε αν γενικά έκλαιγα. Μην ανησυχείς πάντως, αν και δεν κλαίω με την κυριολεκτική έννοια του όρου, πολλά πράγματα που κάνω καθημερινά σημαίνουν το ίδιο.

υγ1 γενικά πολύ κουτσομπολιό

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου