Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Πες μου πες μου τι σκέφτεσαι για μένα τον κεφτέ

Γιατί δεν πεθαίνετε ρε;

Ωχ, σόρυ! Δεν είναι της φάσης σου; Δεν είσαι για να πέφτεις ψυχολογικά με αρνητικά συναισθηματάκια που ξεκινούν από κομπλεξάκια από ανθρωπάκια σαν και του λόγου μου;

Γιατί δεν πεθαίνετε ρε;

Ωχ, σόρυ! Σε στεναχωρεί να με βλέπεις έτσι; Λυπάμαι τόσο πολύ που σε αναγκάζω να χαλιέσαι διαβάζοντας τρεις γραμμές από την καθημερινότητα μου.

Γιατί δεν πεθαίνετε ρε;

Ωχ! Σόρυ! Σου μίλησα άσχημα στο τηλέφωνο αφού σύρθηκα στο κέντρο για να καθίσω 4,5 λεπτά και να ξαναφύγω. Συγγνώμη. Δεν θα ξανασυμβεί.

Γιατί δεν πεθαίνετε ρε;

Σορυ ρε, αλήθεια! Έπρεπε να είμαι πιο κουλ τυπάκι και να νιώθεις κι εσύ καλύτερα μαζί μου και να μην αποξενώνεσαι από τον αρνητισμό μου. Έπρεπε να σε κάνω να νιώθεις πιο χαρούμενα ακόμα κι αν το μέσα μου σαπίζει και πεθαίνει.

Γιατί δεν πεθαίνετε ρε;

Ρε, δεν ξέρω τι να πω, συγγνώμη όντως τώρα. Φυσικά και καλά κάνεις και αποφεύγεις τον ψυχισμό μου, είναι προβληματικός και δεν χρειάζεσαι άλλα προβλήματα. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο,τι κι αν συνέβη έχω μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Ποιος δεν θέλει να περνάει σκατά άλλωστε;

Γιατί δεν πεθαίνετε ρε;

Έχω ξεπεράσει κάθε όριο τώρα, το γνωρίζω. Σε καμία περίπτωση δεν είχα το δικαίωμα να νομίζω οτι δεμένος μαζί σου σημαίνει αυτό που εννοώ εγώ και όχι αυτό που εννοείς εσύ.

Γιατί δεν πεθαίνεις ρε Γιώργο;

Ναι, νομίζω αρκετά. Σταματάω εδώ γιατί όντως σε έπρηξα. Ποιος να το 'λεγε οτι δεν θα άντεχες ούτε 100 λέξεις μου να διαβάσεις. Εγώ το έλεγα αλλά δεν ήξερα τι εύχομαι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου