Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Είμαι πολύ στεναχωρημένος

https://www.youtube.com/watch?v=afPJWRr_hEM

Ορισμένες φορές αναρωτιέμαι τι σκέφτονται οι άλλοι άνθρωποι για μένα. Ή ακόμα πιο πολύ, τι περιμένουν από μένα. Αλήθεια, τι περιμένουν;

Αυτό που με συναρπάζει, αυτό που θα με κάνει να την πάθω στο τέλος που λέει κι η Μαρία, είναι η απολυτότητα. Αυτό που εκνευρίζει την Ιωάννα ή αυτό που κοροιδεύουν οι πρωτοπόροι αγωνιστές των δρόμων. Η απόλυτη απλή αλήθεια οτι δεν θα σταματήσω ποτέ. Είμαι τόσο αγχωμένος, τόσο εκνευρισμένος, τόσο μα τόσο στεναχωρημένος (είμαι πολύ στεναχωρημένος) για αυτό ακριβώς το απλό, απόλυτο πράγμα. Δεν θα σταματήσω ποτέ.

Κι αναρωτιέμαι συχνά τι θα συμβεί όταν (άμα) πέσουν πάνω μας να μας φάνε, ή όταν (άμα) όντως μας φάνε, τι θα συμβεί αν σαρωθούν όλοι αυτοί οι χαμογελαστοί, κομπλεξικοί, κολλημένοι, δημοκράτες, τίμιοι και πάντα μα πάντα αγωνιστές, τι θα συμβεί αν δεν έχω κανέναν να πάρω τηλέφωνο, αν δεν υπάρχει καμία συνάθροιση να παρευρεθώ, καμία σημαία ν' ακολουθήσω. Τι θα συμβεί αν απομείνω μόνος μου, πιο μόνος απ' ότι αν πεθάνουν οι φίλοι μου ή ακόμα χειρότερα γίνουν αυτό που σιχαίνομαι περισσότερο, συμ***νοι.

Η απάντηση είναι απόλυτη, είναι απλή, είναι μία, ευτυχώς είναι μία. Δεν θα συμβεί τίποτε διαφορετικό. Τίποτα δεν αλλάζει, άλλες φορές κερδίζεις, άλλες χάνεις, άλλες φορές επιτίθεσαι, άλλες αμύνεσαι, άλλες φορές την παθαίνεις, άλλες την γλυτώνεις. Η βάση είναι μία.

Οπότε αν περιμένουν οι φίλοι και οι συγγενείς μου να τα παρατήσω, να ξοδέψω τις ώρες μου καλύτερα (;;;), να αλλάξω συνήθειες, θα ηττηθούν. Και αυτό είναι απόλυτο.

https://www.youtube.com/watch?v=D4Wz0pc1ZVQ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου