Τώρα που θα κάνω λέιζερ ανησυχώ από αυτά που θα αποκαλυφθούν στα νέα μου μάτια. Ανησυχώ γιατί μπορεί να δω τον εαυτό μου όπως πραγματικά είναι, με τις πληγές του φανερές και ανοιχτές. Το θέαμα θα είναι αποκρουστικό. Όχι επειδή είμαι άσχημος (μόνο), αλλά γιατί οι πληγές και οι παραμορφώσεις, οι ακρωτηριάσεις και οι ουλές είναι σε κάθε σημείο του σώματος μου, προκαλούν αναγούλα. Ευτυχώς που μέχρι τώρα είχα μυωπία και δεν έβλεπα τίποτε από αυτά:
Να, μια παράλληλη στον πήχη, μου ουλή 14 cm από τότε που (σχεδόν) κάναμε σεξ και αποφάσισες πως τελικά δεν ήταν καλή ιδέα και έφυγες.
Να το κενό όπου θα βρίσκονταν κανονικά ο παράμεσος και ο μικρός του αριστερού μου χεριού. Κόπηκαν όταν (σε πήρα να σου πω πως) φιλήθηκα με την άλλη κοπέλα.
Να το, πεταμένο σε μια άκρη του δωματίου μου, το μεγάλο δάχτυλο του δεξιού μου ποδιού, σαπίζει παρατημένο από τότε που κατάλαβα πως με είδες να τρέχω σα χαζός ένα συννεφιασμένο (απόγευμα) στην Αθήνα.
Να και η τρύπα που άφησε ένα σταυροκατσάβιδο στον αριστερό μου ώμο. Καρφώθηκε εκεί με μανία όταν σου έστειλα το πιο ηλίθιο μήνυμα που μπορούσα να σκεφτώ.
Τέλος, ανοιχτά ακόμα θα δω τα δυο φαράγγια που άνοιξε το μαχαίρι της κουζίνας (για το ψωμί) στους καρπούς μου, ανοιχτά και στραγγισμένα γιατί πέρασε ο καιρός είν' η αλήθεια, από τότε που ήρθα στα Εξάρχεια να σιγουρευτώ πως θα σιγουρευτείς οτι δεν θες να έχεις καμία σχέση μαζί μου. Και σιγουρεύτηκα.
Υπάρχεις κι εσύ που ακόμα δεν ευθύνεσαι για τίποτ' απ' αυτά. Δεν το ξεχνάω ποτέ αυτό.
Να, μια παράλληλη στον πήχη, μου ουλή 14 cm από τότε που (σχεδόν) κάναμε σεξ και αποφάσισες πως τελικά δεν ήταν καλή ιδέα και έφυγες.
Να το κενό όπου θα βρίσκονταν κανονικά ο παράμεσος και ο μικρός του αριστερού μου χεριού. Κόπηκαν όταν (σε πήρα να σου πω πως) φιλήθηκα με την άλλη κοπέλα.
Να το, πεταμένο σε μια άκρη του δωματίου μου, το μεγάλο δάχτυλο του δεξιού μου ποδιού, σαπίζει παρατημένο από τότε που κατάλαβα πως με είδες να τρέχω σα χαζός ένα συννεφιασμένο (απόγευμα) στην Αθήνα.
Να και η τρύπα που άφησε ένα σταυροκατσάβιδο στον αριστερό μου ώμο. Καρφώθηκε εκεί με μανία όταν σου έστειλα το πιο ηλίθιο μήνυμα που μπορούσα να σκεφτώ.
Τέλος, ανοιχτά ακόμα θα δω τα δυο φαράγγια που άνοιξε το μαχαίρι της κουζίνας (για το ψωμί) στους καρπούς μου, ανοιχτά και στραγγισμένα γιατί πέρασε ο καιρός είν' η αλήθεια, από τότε που ήρθα στα Εξάρχεια να σιγουρευτώ πως θα σιγουρευτείς οτι δεν θες να έχεις καμία σχέση μαζί μου. Και σιγουρεύτηκα.
Υπάρχεις κι εσύ που ακόμα δεν ευθύνεσαι για τίποτ' απ' αυτά. Δεν το ξεχνάω ποτέ αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου