Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

a bridge too far

Έκανα μαλακία. Και μου στέρησα να έχω το είδος μυστικού που σου πα την πρώτη νύχτα. Ήταν μαλακία. Το παραδέχομαι.

Τώρα που αρχίζουν να επιταχύνονται τα πράγματα, (άραγε τυχαία;) τώρα λοιπόν το μόνο που θέλω είναι να φτιάξω τσάι (που έφτιαξα) και να θυμάμαι το τραγούδι αυτό και να κλείνω τα μάτια. Είναι κάτι στο οποίο μπορώ να ξεφύγω αλλά δεν έχει διαφυγή ο δρόμος που ακολουθάω.

Αχ Ελένη έκανες ανοησία γιατί είσαι ακόμα μικρή. Και αχ Ρωμανέ δεν κατάλαβες ούτε το μισό νόημα από αυτά που εννοώ. Θα μου πείτε οτι δεν εξηγώ; Δεν εξηγώ. Δεν είμαι και πολύ καλύτερος από σας ε; Σε αυτό ίσως και να μην είμαι.

Χτες μου ήρθε ιδέα για μια ποιητική συλλογή (γουατ). Και θα ήθελα να τη μοιραστώ με πολλά ονόματα. Δεν τα γράφω γιατί νομίζω πως ξέρουν ποια είναι. Την είπα την ιδέα μου σε κάποιους. Νομίζεις οτι με κατάλαβαν; Νομίζεις οτι συνδέθηκα;

Πιο σκληρή φράση από τα βιβλία που θα μου φέρει αύριο η Μαρίτα είναι: "Ο,τι γίνεται, δεν ξεγίνεται". Δεν είναι το αν θα είσαι οκ με αυτό. Δεν είναι αν σ' αρέσει. Ο,τι γίνεται δεν ξεγίνεται. Χαζή φράση. Όπως όλη η αντικειμενική πραγματικότητα. Χαζή αλλά άφθαρτη, δεν συζητιέται, δεν εξομαλύνεται, δεν βελτιώνεται. Ο,τι γίνεται, δεν ξεγίνεται.

Αλλά ό,τι γίνεται μπορεί να γίνει οδηγός, μπορεί να ξαναγίνει (;). Μπορώ (εγώ, εγώ, για μένα μιλάω πάντα Ρωμανέ, Ελένη, Χριστίνα, Διονύση, Κώστα, Ιωάννα, Ελένη, Μαρία, Κώστα, Αλεξάνδρα, για μένα μιλάω, να ξέρετε όταν μιλάει το σώμα μου, εγώ του λέω τι να πει, κανείς άλλος, εγώ ο Γιώργος) να ξαναμπώ στο αμάξι και να ακούμε αυτό; Μπορούμε να ξανακάνουμε αλκοτέστ στο Ελληνικό; Μπορούμε να ξαναπάμε στη Σπιάτζα;

Είναι αληθινή η απορία μου. Αυτό παλεύω να καταφ... Όχι δεν είναι σωστό αυτό. Αυτό ΕΠΙΘΥΜΩ. Αυτό. Τίποτα λιγότερο όμως. Θα εξελιχθώ, θα συμβιβαστώ σε κάποια σημεία αλλά η επιθυμία μου είναι μία. Ίσως να κάνω clinging στο παρελθόν γιατί δεν μπορώ να αντέξω το παρόν, το μέλλον. Ίσως να είναι αυτή η πραγματικότητα. Δεν έχω καταλήξει. Θυμώνω και γράφω εδώ, και όσο κι αν υπάρχουν αλήθειες εδώ, αν ήθελα να σας τα πω θα σας τα έλεγα. Και με το σας εννοώ όλα τα ονόματα της παραπάνω παρένθεσης. Έχω παράπονα. Όπως κι εσείς ίσως έχετε παράπονα από μένα. Εξού και η θέληση μου να σας τα πω και να μου τα πείτε. Και να δούμε τελικά τι μπορεί να λυθεί και τι θα χρειαστεί να κοπεί. Δεν είμαι θυμωμένος συχνά, Είμαι πολύ συχνά στεναχωρημένος. Σας ενδιαφέρει άραγε αυτό; Απορείτε με αυτό;

Δεν θέλω να τα εξηγώ με αυτό τον τρόπο, από εδώ είναι πολύ περιορισμένες οι δυνατότητες να εκφραστώ. Δεν θα με μάθεις από δω. Από δω θα ακούσεις κάποιες φημες για μένα που μπορεί να είναι αλήθεια μπορεί να είναι και ψέμματα. Εσύ ο ίδιος είπες οτι θες να ακούσεις την ομιλία μου, που θα λέω αυτά ακριβώς, τώρα γιατί νευριάζεις; Το ίδιο εννοώ ακόμα, απλά δεν θέλω να μιλήσω μόνο εγώ. Θέλω να ακούσω και εσένα και όλους τους υπόλοιπους, να συγκρίνουμε σκέψεις και σημειώσεις ρε παιδί μου. Δεν το βρίσκω κακό. Δεν καταλαβαίνω τι κάνω λάθος. Αληθινά δεν καταλαβαίνω. Γιατι μάλλον εγώ κάπου κάνω λάθος. Δεν ειρωνεύομαι. Αλλά είναι too much τώρα. Είναι πολλά στο πιάτο μου.

Θέλω να ηρεμήσω. Θέλω να μιλήσω με την Ιωάννα να μου πει πράγματα για τη ζωή της. Θέλω να χαθώ στις αναμνήσεις. Θέλω να νιώσω αγαπημένος με τους φίλους μου. Θέλω να είμαι ήρεμος. Γιατί ακούγεται τόσο κακό αυτό;

Σας βρίζω επειδή σας αξίζει και μου τη σπάτε. Αλλά αν μου τη σπάγατε όσο νομίζετε δεν θα σας μάζευα ούτε θα έγραφα 5.000 λέξεις για να τονίσω πως θέλω να είμαστε καλά. Ήδη αυτό το κείμενο μου φαίνεται χαζό και αντίθετο με το προηγούμενο. Αλλά το ξανάπα. Δεν θα με μάθεις από δω. Από δω ακούς μόνο φήμες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου