Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Και άμα δω κανένα φίλο, τρέμω μη με θυμηθεί, πεθαμένες καλησπέρες δε γουστάρω να μου πει

Δεν θ' ανέβω. Ορίστε το 'πα! Ααααααχ. Επιτέλους το παραδέχτηκα και σε μένα. Και θα γκρεμίσω το στενό γεφύρι ανάμεσα στους δυο.

Σημερα ήταν από τις χειρότερες μέρες του χρόνου. ήταν μια μίξη απογοήτευσης συνειδησιακής-πολιτικής-ιδεολογικής σε συνδυασμό με μια τεράστια μοναξιά που με έκαναν να πηγαίνω πανικόβλητος από δω κι από κει, ουσιαστικά μην κάνοντας κάτι, απλά έψαχνα παρέα αλλά ταυτόχρονα δεν ήθελα να δω κανένα. Και εν τέλει ανταμείφθηκα με τα χάλαμα των ακουστικών μου. Όχι, μου άξιζε.

https://www.youtube.com/watch?v=yQMwM7rROM4

Τώρα, πέρα από μόνος μου, είμαι αναγκασμένος να ακούω συνέχεια το χριτς χριτς που θα κάνει η πίσω ρόδα και τις σκέψεις μου. Ναι, τώρα θα πρέπει ν' ακούω τιις σκέψεις μου όσο κάνω ποδήλατο. Ο Τ Ι   Χ Ε Ι Ρ Ο Τ Ε ΡΟ.

Μου λείπουν οι φίλοι μου. Επίσης μου λείπει το συναίσθημα του να έχω φίλους. Πολύ δακρύβρεχτη ομολογία αλλά παρόλα αυτά πραγματική. Ρεαλιστική. Δυστυχώς. Δικαίως όμως. Βιάστηκα πολύ να κοροϊδέψω, έστω και χωρίς κακία, τους άλλους. Και τώρα θα τα λουστώ. Δυσκολεύομαι πια να δω καθαρά. Έτσι μου φαίνεται. Νιώθω πολύ αβέβαιος για τις πράξεις μου. Μου είναι ξένο αυτό το συναίσθημα. Με κουράζουν οι νέες σχέσεις, μου φαίνονται βουνό. Βουνό που από την κορυφή του δεν θα δεις μια υπέροχη θέα. Θα δεις μια θέα αξιοπρεπή και μετά τριγύρω άπειρες νέες κορυφές και θα αναγκαστείς να ξανασκαρφαλώσεις. Και δεν θα ικανοποιηθείς ποτέ. Δεν. Έχει. Νόημα. Αν. Είναι. Να. Είναι. Έτσι. Δεν. Το. Καταλαβαίνει. Κανείς;

Δηλαδή δεν υπάρχει λύση; Αν δεν υπάρχει λύση τότε δεν υπάρχει και πρόβλημα λέει μια παντελώς αυθαίρετη λογική. Αν δεν υπάρχει λύση είναι όλα σκατά λέει η δικιά μου λογική. Αν δεν υπάρχει λύση πρέπει να ασχοληθώ με άλλα προβλήματα που έχουν λύση. Αν δεν υπάρχει λύση θα γίνω τρομοκράτης και μάλιστα κακός για να με κλείσουν φυλακή. Αλλά στη φυλακή πάλι τα ίδια θα σκέφτομαι. Πρέπει να κάνω κάτι να με εκτελέσουνε. Ε! Πρέπει να με εκτελέσετε.

Ελληνικό ρεπερτόριο, μάλλον επηρεασμένος από το φεστιβάλ. Ήμουν 6 ώρες στο φεστιβάλ και δεν κάθισα με κανέναν. Ούτε την οικογένεια μου δεν είδα. Μόνο μια ωραία συναυλία είδα. 10.000 κόσμος μπαινοβγήκε, εγώ έναν άνθρωπο να βρω να κάτσω να του πω καμιά κουβέντα δε βρήκα. Πολύ ενδιαφέρον. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλω να τους μιλήσω πολύ. Σε κάποιους μάλιστα θέλω να τους μιλήσω όσο θέλω να πιω νερό μετά από μια μέρα που θα έχω ξεσκιστεί στο ποδήλατο.

Αυτούς τους ρώτησες;

Αυτή η ερώτηση μου τριβελίζει το μυαλό.

Γιατί όλοι μου λένε ψέματα;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου