https://www.youtube.com/watch?v=cf2SNtMbkug
Η ψυχοσύνθεση του θύματος και η ψυχοσύνθεση του θύτη είναι από τα βασικά σημεία στην πολεμική πραγματικότητα. Η πολεμική πραγματικότητα είναι η εμπόλεμη κατάσταση, η πραγματικότητα που βιώνεις όταν πολεμάς.
Το συζητούσα με την Ελένη σήμερα το πως, σε όλες τις ταινίες εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις αλλά πολύ τραγικά στις κακές ταινίες, το θύμα ουσιαστικά αυτοκαταστρέφεται επειδή αποκτά αμέσως την ψυχοσύνθεση του θύματος. Ίσως δεν θα καταφέρω να εξηγήσω ποτέ πως ακριβώς είναι στο μυαλό μου και σίγουρα υποψιάζομαι πως δεν είναι και τόσο ενδιαφέρον τόπικ αλλά γουατέβερ δεν έχω κάτι καλύτερο να γράψω.
Για να εξηγήσω καλύτερα θα φέρω ένα παράδειγμα, μια κατάσταση που περιλαμβάνει θύμα και θύτη και ας πούμε κανέναν άλλον. Το συγκεκριμένο άλλωστε το έχουμε δει σε άπειρες ταινίες κιόλας. Είναι το κλασικό, ας πούμε απομονωμένο, σπίτι όπου ζει, ας πούμε μια κοπέλα, κατά πολλούς τρόπους πιο αδύναμη από έναν τυχαίο άντρα θύτη. Είναι βράδυ και η κοπέλα βρίσκεται μόνη της, έχει βάλει ας πούμε ταινία και αράζει ξέγνοιαστη σχετικά. Και ας πούμε πως υπάρχει για κάποιο λόγο κάποιος που θέλει να της κάνει κακό, θέλει να τη βιάσει, να τη σκοτώσει κλπ κλπ.
Τώρα, όταν κάποιος σου επιτίθεται, αυτομάτως το ένστικτο σου σου δημιουργεί την ανάγκη να κρυφτείς, να αποφύγεις την απειλή, να τρέξεις και να ξεφύγεις. Η ψυχοσύνθεση του θύματος λοιπον είναι αυτή, αυτή του καταδιωκόμενου, του, ίσως όχι απαραίτητα πανικοβλημένου ατόμου, αλλά του ασταθούς, ανοργάνωτου ατόμου, που θα τρέξει, θα αναβοσβήνει στο μυαλό του με μεγάλα γράμματα η λέξη τρέχα, η λέξη απειλούμαι, θα τρέχει από μέρος σε μέρος, θα κρυφτεί, θα προσπαθήσει να weather the storm, να αντέξει, να επιβιώσει.
Αυτό όμως συνήθως, εάν ο θύτης είναι ικανός και αποφασισμένος, δεν έχει μεγάλα ποσοστά επιτυχίας. Το θύμα όντας ανοργάνωτο και σκεπτόμενο αγχωτικά και θολά θα πέσει σε λάθη, ή στην καλύτερη απλά θα αποτύχει να αποτρέψει τον θύτη από όποιους άλλους σκοπούς και απλά θα επιβιώσει το ίδιο. Στο παράδειγμα που έφερα, η κοπέλα που την κυνηγάει κάποιος, με το που θα το αντιληφθεί θα αρχίσει είτε να τρέχει από δωμάτιο σε δωμάτιο απλά καθυστερώντας το αναπόφευκτο, είτε θα φύγει από το σπίτι με έναν πιο γρήγορο και δυνατό άνθρωπο να την ακολουθεί, είτε θα κρυφτεί προκαλώντας την τύχη της και απλά ελπίζοντας πως ο άλλος δεν θα έχει το χρόνο και την όρεξη να ψάξει να τη βρει.
Αυτή είναι η ψυχοσύνθεση του θύματος και δεν έχει σχέση με το αν είσαι υποψήφιο θύμα ή όχι. Υποψήφιο θύμα είναι και ο παρείσακτος στο σπίτι καθώς κάλλιστα αυτή μπορεί να είναι τρελή και να κρατάει καραμπίνα. Με το που αποκτιέται όμως η ψυχοσύνθεση του θύματος, η ψυχοσύνθεση της υποχώρησης, τα πράγματα μπαίνουν στα καλούπια του επιτιθέμενου σε ένα παιχνίδι που δύσκολα γυρίζει.
Το ενδεικτικό σε μια περίπτωση τέτοια, το λογικό, που δεν ακολουθιέται σχεδόν σε καμία ταινία είναι το θεωρητικό θύμα να αποτινάξει από πάνω του τη φοβία του θύματος και να αποκτήσει ψυχοσύνθεση θύτη, από την αμυντική, καταδιωκόμενη τακτική να προχωρήσει με λογικά βήματα στη λογική της επίθεσης, τη λογική της ανωτερότητας. Ας μην ξεχνάμε οτι σε οποιαδήποτε σύγκρουση ο επιτιθέμενος έχει το μειονέκτημα καθώς για να χτυπήσει πρέπει ο ίδιος να παρουσιαστεί και να γίνει ευάλωτος. Το πόσο πολύ ευάλωτος εξαρτάται κι από το τι δυνατότητες έχει. Όταν το θύμα συνειδητοποιήσει οτι του επιτίθενται, τον απειλούν πρέπει να υποχωρήσει μόνο στο σημείο απ' όπου να μπορεί να αντεπιτεθεί με μεγαλύτερη μανία από αυτή της απειλής του, να ανασυνταχθεί γρήγορα, να αποκτήσει τη λογική της πρωτοβουλίας, να ξεκινήσει τις δικές του διαδικασίες για την επίλυση αυτού του μικρού ή μεγάλου πολέμου.
Αν η προαναφερθείσα κοπέλα λοιπόν, εάν πάντα προλάβει να καταλάβει τι συμβαίνει, αναλάβει να χρησιμοποιήσει τα μέσα που διαθέτει (που δεν είναι και λίγα) αποκτώντας τη λογική της αντεπίθεσης, κρυφτεί όχι για να αποφύγει αλλά για να ενεδρεύσει, η επιτυχία της δεν είναι σίγουρη αλλά σίγουρα πιο πιθανή. Ο υποψήφιος θύτης μπορεί να μετατραπεί πιο εύκολα σε θύμα παρά το αντίθετο.
Με την προσαρμογή της κατάστασης στα δικά σου μέτρα, εσύ βάζεις τους κανόνες της σύγκρουσης, εσύ αποφασίζεις πότε, που και αν θα πολεμήσεις, για να το κάνεις αυτό όμως πρέπει να καταλάβεις γρήγορα την απειλή, γρήγορα να την αναλύσεις, γρήγορα να αποφασίσεις και να δράσεις, η ταχύτητα είναι ουσιαστική και αναντικατάστατο μέρος της τακτικής σου.
Για αυτό λοιπόν το κορίτσι του σπιτιού θα φύγει, θα σβήσει όλα τα φώτα επειδή αυτή μπορεί να κινηθεί πιο εύκολα στο σπίτι της στο σκοτάδι, θα κάνει ησυχία βγάζοντας τα παπούτσια της, θα τοποθετηθεί εκεί που η απειλή της δεν θα τη βρει, θα γνωρίζει που μπορεί να βρει όπλα για να αμυνθεί ή να επιτεθεί και θα αποφασίσει αν θέλει να τιμωρήσει την εισβολή ή απλά θα την αφήσει να ξεθυμάνει.
Η ψυχοσύνθεση του θύματος και η ψυχοσύνθεση του θύτη είναι από τα βασικά σημεία στην πολεμική πραγματικότητα. Η πολεμική πραγματικότητα είναι η εμπόλεμη κατάσταση, η πραγματικότητα που βιώνεις όταν πολεμάς.
Το συζητούσα με την Ελένη σήμερα το πως, σε όλες τις ταινίες εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις αλλά πολύ τραγικά στις κακές ταινίες, το θύμα ουσιαστικά αυτοκαταστρέφεται επειδή αποκτά αμέσως την ψυχοσύνθεση του θύματος. Ίσως δεν θα καταφέρω να εξηγήσω ποτέ πως ακριβώς είναι στο μυαλό μου και σίγουρα υποψιάζομαι πως δεν είναι και τόσο ενδιαφέρον τόπικ αλλά γουατέβερ δεν έχω κάτι καλύτερο να γράψω.
Για να εξηγήσω καλύτερα θα φέρω ένα παράδειγμα, μια κατάσταση που περιλαμβάνει θύμα και θύτη και ας πούμε κανέναν άλλον. Το συγκεκριμένο άλλωστε το έχουμε δει σε άπειρες ταινίες κιόλας. Είναι το κλασικό, ας πούμε απομονωμένο, σπίτι όπου ζει, ας πούμε μια κοπέλα, κατά πολλούς τρόπους πιο αδύναμη από έναν τυχαίο άντρα θύτη. Είναι βράδυ και η κοπέλα βρίσκεται μόνη της, έχει βάλει ας πούμε ταινία και αράζει ξέγνοιαστη σχετικά. Και ας πούμε πως υπάρχει για κάποιο λόγο κάποιος που θέλει να της κάνει κακό, θέλει να τη βιάσει, να τη σκοτώσει κλπ κλπ.
Τώρα, όταν κάποιος σου επιτίθεται, αυτομάτως το ένστικτο σου σου δημιουργεί την ανάγκη να κρυφτείς, να αποφύγεις την απειλή, να τρέξεις και να ξεφύγεις. Η ψυχοσύνθεση του θύματος λοιπον είναι αυτή, αυτή του καταδιωκόμενου, του, ίσως όχι απαραίτητα πανικοβλημένου ατόμου, αλλά του ασταθούς, ανοργάνωτου ατόμου, που θα τρέξει, θα αναβοσβήνει στο μυαλό του με μεγάλα γράμματα η λέξη τρέχα, η λέξη απειλούμαι, θα τρέχει από μέρος σε μέρος, θα κρυφτεί, θα προσπαθήσει να weather the storm, να αντέξει, να επιβιώσει.
Αυτό όμως συνήθως, εάν ο θύτης είναι ικανός και αποφασισμένος, δεν έχει μεγάλα ποσοστά επιτυχίας. Το θύμα όντας ανοργάνωτο και σκεπτόμενο αγχωτικά και θολά θα πέσει σε λάθη, ή στην καλύτερη απλά θα αποτύχει να αποτρέψει τον θύτη από όποιους άλλους σκοπούς και απλά θα επιβιώσει το ίδιο. Στο παράδειγμα που έφερα, η κοπέλα που την κυνηγάει κάποιος, με το που θα το αντιληφθεί θα αρχίσει είτε να τρέχει από δωμάτιο σε δωμάτιο απλά καθυστερώντας το αναπόφευκτο, είτε θα φύγει από το σπίτι με έναν πιο γρήγορο και δυνατό άνθρωπο να την ακολουθεί, είτε θα κρυφτεί προκαλώντας την τύχη της και απλά ελπίζοντας πως ο άλλος δεν θα έχει το χρόνο και την όρεξη να ψάξει να τη βρει.
Αυτή είναι η ψυχοσύνθεση του θύματος και δεν έχει σχέση με το αν είσαι υποψήφιο θύμα ή όχι. Υποψήφιο θύμα είναι και ο παρείσακτος στο σπίτι καθώς κάλλιστα αυτή μπορεί να είναι τρελή και να κρατάει καραμπίνα. Με το που αποκτιέται όμως η ψυχοσύνθεση του θύματος, η ψυχοσύνθεση της υποχώρησης, τα πράγματα μπαίνουν στα καλούπια του επιτιθέμενου σε ένα παιχνίδι που δύσκολα γυρίζει.
Το ενδεικτικό σε μια περίπτωση τέτοια, το λογικό, που δεν ακολουθιέται σχεδόν σε καμία ταινία είναι το θεωρητικό θύμα να αποτινάξει από πάνω του τη φοβία του θύματος και να αποκτήσει ψυχοσύνθεση θύτη, από την αμυντική, καταδιωκόμενη τακτική να προχωρήσει με λογικά βήματα στη λογική της επίθεσης, τη λογική της ανωτερότητας. Ας μην ξεχνάμε οτι σε οποιαδήποτε σύγκρουση ο επιτιθέμενος έχει το μειονέκτημα καθώς για να χτυπήσει πρέπει ο ίδιος να παρουσιαστεί και να γίνει ευάλωτος. Το πόσο πολύ ευάλωτος εξαρτάται κι από το τι δυνατότητες έχει. Όταν το θύμα συνειδητοποιήσει οτι του επιτίθενται, τον απειλούν πρέπει να υποχωρήσει μόνο στο σημείο απ' όπου να μπορεί να αντεπιτεθεί με μεγαλύτερη μανία από αυτή της απειλής του, να ανασυνταχθεί γρήγορα, να αποκτήσει τη λογική της πρωτοβουλίας, να ξεκινήσει τις δικές του διαδικασίες για την επίλυση αυτού του μικρού ή μεγάλου πολέμου.
Αν η προαναφερθείσα κοπέλα λοιπόν, εάν πάντα προλάβει να καταλάβει τι συμβαίνει, αναλάβει να χρησιμοποιήσει τα μέσα που διαθέτει (που δεν είναι και λίγα) αποκτώντας τη λογική της αντεπίθεσης, κρυφτεί όχι για να αποφύγει αλλά για να ενεδρεύσει, η επιτυχία της δεν είναι σίγουρη αλλά σίγουρα πιο πιθανή. Ο υποψήφιος θύτης μπορεί να μετατραπεί πιο εύκολα σε θύμα παρά το αντίθετο.
Με την προσαρμογή της κατάστασης στα δικά σου μέτρα, εσύ βάζεις τους κανόνες της σύγκρουσης, εσύ αποφασίζεις πότε, που και αν θα πολεμήσεις, για να το κάνεις αυτό όμως πρέπει να καταλάβεις γρήγορα την απειλή, γρήγορα να την αναλύσεις, γρήγορα να αποφασίσεις και να δράσεις, η ταχύτητα είναι ουσιαστική και αναντικατάστατο μέρος της τακτικής σου.
Για αυτό λοιπόν το κορίτσι του σπιτιού θα φύγει, θα σβήσει όλα τα φώτα επειδή αυτή μπορεί να κινηθεί πιο εύκολα στο σπίτι της στο σκοτάδι, θα κάνει ησυχία βγάζοντας τα παπούτσια της, θα τοποθετηθεί εκεί που η απειλή της δεν θα τη βρει, θα γνωρίζει που μπορεί να βρει όπλα για να αμυνθεί ή να επιτεθεί και θα αποφασίσει αν θέλει να τιμωρήσει την εισβολή ή απλά θα την αφήσει να ξεθυμάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου