Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

http://www.youtube.com/watch?v=t6STX32uazU

"Οι μουσικοί ξεφυσούνε, οι βαρκάρηδες ξεχεριάζονται, τα γκαρσόνια ξεκλειδώνονται, οι μάγειροι ζεματίζονται, 




για να 'ρθούν, να πιούν, να γευθούν μια χούφτα κύριοι που
 η μόνη τους ικανότητα είναι η ανικανότητα μας και
η μόνη τους δύναμη η αδυναμία μας."










Έχεις δει το Koyaanisqatsi; Δες το.

Θα σου ζητούσα συγγνώμη αλλά κατάλαβα πως θα σου ζητούσα για να μη στεναχωριέμαι εγώ. Και έτσι δε σου ζητάω. Άλλωστε, η χιλιοστή συγγνώμη θα βοηθήσει; Άραγε θα μάθω ποτέ τι προκάλεσα; Οι τύψεις μου υπάρχουν. Σταμάτησαν να με τρώνε, σταμάτησαν να με βασανίζουν. Απλά υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα. Μην ανησυχείς, δεν θα τις αφήσω να φύγουν ποτέ. Πρέπει να υπάρχουν να θυμίζουν κάπου κάπου για τι πράγματα είναι ικανός ένας ακατάλληλος άνθρωπος.

Πάντα πίστευα πως είμαι καλό παιδί. Καλή ψυχή και τα τοιαύτα. Μέχρι που συνειδητοποίησα οτι οι περισσότεροι εγκληματίες σκέφτονται το ίδιο για τον εαυτό τους. Οτι οι καλύτερες προθέσεις έβγαλαν τελικά τις χειρότερες πράξεις. Και θυμήθηκα. Δεν έχει σημασία τι λες αλλά τι κάνεις. Δεν έχει σημασία τι σκέφτεσαι αλλά τι κάνεις. Δεν έχει σημασία τι νιώθεις, αλλά τι κάνεις. Πάντα να προσέχεις τι κάνεις.

Εγώ δεν πρόσεξα και το παραδέχτηκα. Αλλά πόσο αργά ήταν ακόμα και σήμερα δεν το έχω καταλάβει τελείως.

Είναι αργά για δάκρυα Setsuko. Παίξε με τις κούκλες σου και βούλωστο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου