Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

http://www.youtube.com/watch?v=N-M-35HwigI



Ναι. Με έκλεισες απ’ όλες τις πλευρές. Μου έκανες ματ και δεν έχω λέξη να πω. Αν και μάλλον εγώ μου έκανα. Δεν θέλω να γράψω άλλα πράγματα εδώ. Με κούρασε αυτό. Και με κούρασαν αυτά που γράφω. Και αυτά είναι το ίδιο ανώριμα και χαζά. Μου τη σπάνε. Τα παραδέχομαι όλα αλλά και τι; Καμία ικανοποίηση δεν θα προσφέρει σε σένα ή σε σένα ή σε σένα ή σε μένα. Ο τίτλος μου όμως τα λέει όλα. Οι εικόνες μου είναι κακές. Δεν θα τις γράψω. Τώρα κάθε φορά που θα γράφω θα σκέφτομαι μήπως είναι παιδικό αυτό που γράφω. Ευχαριστώ ρε. Αν και όντως ευχαριστώ γιατί είναι όντως παιδιάστικα. Αφού είπαμε ότι έχεις δίκιο. Κι εσύ και η άλλη. Έχω να ακούσω αυτά τα 2 συγκεκριμένα τραγούδια πολλές μέρες. Και ήταν καλό σημάδι. Οι παύσεις ανάμεσα στις τελείες μου είναι τεράστιες αν θέλετε να ξέρετε. Και δεν με πειράζει που γράφω σα μωρό αν θέλετε να ξέρετε. Ντάξει με πειράζει. Αν θέλετε. Να ξέρετε. Λέμε τώρα. Πόσο μου τη δίνει να κάνω λάθος. Το σιχαίνομαι. Μυρμήγκια. Δεν κάνουν λάθος. Άσχετο. Σε λίγο απλά θα γράφω λέξεις στην τύχη. Είστε και λίγο μαλάκες όμως. Τόσο καιρό φυσιολογικά και τώρα χαμός ε; Επειδή είμαι μαλάκας εγώ θα γίνετε κι εσείς ε; Δεν έχω δικαίωμα να θυμώνω, το ξέρω. Δεν χρειάζεται να κοιτάς με τέτοιο ύφος την οθόνη. Δεν είπα τίποτα. Ούτε συ; Ξέρω πως χάλασε. Και με πειράζει. Έκανα λάθος στο ότι δεν θα με πείραζε. Στο ότι με ένοιαζε μόνο αυτό. Τελικά με νοιάζει και αυτό. Και τέρμα οι κωδικοί. Όχι αυτοί, αυτοί. Και αν δεν καταλαβαίνετε χέστηκα. Τα λέω για τα πω, όπως τα κάνω για να τα κάνω και τα τρώω γιατί δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω. Για αυτό έγινα χοντρός. Μοιάζει κείμενο λύπησης αλλά δεν είναι. Μην γελαστείτε ε; Σιγά σιγά θα φύγουν όλοι μέχρι να μείνεις εσύ μόνο. Όπως στην αρχή. Και τότε θα το σβήσω το μπουρδέλο γιατί δεν μου αρκεί αυτό. Καιρός να τελειώνει αυτό το πράγμα γιατί με κούρασα κι εμένα ακόμα. Πριν καν το ξαναδιαβάσω ξέρω ότι σε τόσες λέξεις δεν έγραψα τίποτα που να αξίζει να γραφτεί, πόσο μάλλον να διαβαστεί. Αλλά ξαναλέω δεν με λυπάμαι. Απλά απογοητεύτηκα. Θα μπορούσε και θα μπορούσε και θα μπορούσε αλλά τώρα δεν μπορεί βρε μαλάκα τι το σκέφτεσαι σκάσε, πέθανε, φάε, άκου μαλακίες, πιές τσάι, κοιμήσου, σκάψε βαθιά, φάε χώμα, βρες νερό, ο Μπομπαντίλ μιλάει. Σκάψε βαθιά όμως. Σκάψε βαθιά ρε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου