Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Αυτές είναι οι χαρές του μσν

     Χτες που μιλήσαμε ήσουν πολύ καλή. Και μπράβο. Σήμερα που πήγα να βρω το δώρο σου όμως, κατάλαβα πόσο χαζό είναι. Και το ένα και το άλλο. Γιατί, δεν μπορείς να πας να το αγοράσεις μήπως; Ή μήπως ζωγραφίζω τόσο καλά και δεν το ξέρω; Και είπα να μη στο δώσω γιατί δεν θα κέρδιζες τίποτα από αυτό. Έτσι τα βλέπω πια τα πράγματα. Τι κερδίζεις και τι χάνεις. Έτσι έμαθα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο.

     Χτες που μιλήσαμε ήδη είδα την κούραση στα μάτια σου. Και στ' αλήθεια στεναχωρήθηκα. Και ένιωσα και ένα μικρό ντεζαβού. Μου τα έχουν ξαναπεί αυτά, γλυκειά μου. Αλλά απ' οτι φαίνεται μυαλό δεν έβαλα. Ούτε ταλέντο βρήκα να προσποιηθώ σωστά. Γιατί, ακόμα εσύ στεναχωριέσαι και ακόμα εγώ δεν σε βοηθάω.

     Χτες που μιλήσαμε χάρηκα. Αλλά κάθε φορά που χαίρομαι μετράω την ώρα μέχρι να μην χαίρομαι πια. Και έχω όλους μου τους φίλους να μου λένε να γίνω χαρούμενος. Και θέλω να τους πω οτι θα γίνω. Αγνοήστε με για λίγο, αφήστε με να στεναχωρηθώ λίγο, και μετά, μπορεί να γίνω. Αλλά φτάνουν πια οι προσταγές. Αυτή η προστακτική είναι που με σκοτώνει. Μίλα μας, αγάπα μας, γίνε πιο καλός, γίνε πιο χαρούμενος. Όχι δεν έχεις επιλογή, εδώ πρέπει να είσαι χαρούμενος. ΠΡΕΠΕΙ. Όσο πιο πολύ γίνεται. Μα ρε παιδιά, άμα λυπάμαι; Δεν πρέπει να λυπάσαι, αυτό το κάνουν μόνο οι βλαμμένοι και οι βαρετοί. Οι γαμάτοι είναι χαρούμενοι συνέχεια.

     Σήμερα δεν μιλήσαμε ακόμα. Και όταν θα μιλήσουμε, θα βάλω τα δυνατά μου να είμαι χαρούμενος. Για σένα.

Αλλά να έχεις στο νου σου κι εσύ και όλοι. Έχω αρχίσει να σιχαίνομαι τη λέξη χαρά. Βουλώστε το καλύτερα, λοιπόν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου