Κοιτάζεις πίσω και πονάς μα όλα θα ήτανε εντάξει αν είχες κάποιον να μιλάς. Μεγάλο ψέμα. Εγώ έχω κάποιον να μιλήσω αλλά τίποτα δεν είναι εντάξει. Χαίρομαι που δεν αλλάζω ακόμα κι αν, όταν πηγαίνω εκεί, δεν πρέπει να δείξω τίποτα από αυτά που σκέφτομαι. Δεν μπορείς να με κατηγορήσεις εντάξει; Δεν έχεις δικαίωμα. Ούτε εσύ, ούτε εσύ. Θα μπορούσες να μου την πεις αν το άντεχες αυτό που σου έδειχνα(δείχνω). Αλλά δεν το άντεχες(αντέχεις). Οπότε βούλωνε. Και εννοείς πως όλα όσα πέρασα γίνανε για το καλό μου; Σωπαίνεις και ομολογώ πως αυτό μου προκαλεί μια ανησυχία, αναρωτιέμαι μήπως όλα αυτά είναι ακόμα μια δοκιμασία. Μα είσαι ακόμα εδώ. Τραγουδάκι για να μην χαλάμε τις πολιτιστικές μας παρεμβάσεις. Κάνε αριστερά στη χειμερινή λωρίδα, πρόσεξε όμως να είναι η καινούργια, η ιαπωνική. Εκεί, προχωράς όσο να ξεχαστείς, και μετά αρχίζεις να ακούς τα μπιτς μου εν μέσω πυροτεχνημάτων, βγαίνεις από το αμάξι σου και περπατάς μέχρι που βρίσκεις ένα ποτάμι. Είναι χειμώνας(λωρίδα νταααααα;) αλλά, τι παράξενο, δεν έχει πολύ νερό. Είναι ποτάμι τυχοδιώκτης και γεμίζει μόνο όταν το βολέυει. Αφού λοιπόν δεν έχει νερό αποφασίζεις να κατέβεις στην κοίτη του και να ακολουθήσεις τη μυστική του γραμμή. Κουράζεσαι σύντομα όμως οπότε κάθεσαι και μετράς αστέρια(α ναι είναι βράδυ, το ξέχασα αυτό) για να περάσει η ώρα σου(και η κούραση σου φυσικά). Συνειδητοποιείς οτι είναι ωραία εδώ. Είναι βράδυ, που σημαίνει οτι βλέπεις μόνο ότι λάμπει(και δεν βλέπεις και πολλά). Κάνει κρύο που σημαίνει οτι κανείς δεν είναι τόσο χαζός ωστέ να είναι έξω και να κάθεται μόνος του στο κρύο(οπότε είσαι μόνος σου). Είσαι μόνος σου που σημαίνει οτι δεν χρειάζεται να προσποιείσαι τη διάθεση σου(οπότε χαλαρώνεις και απολαμβάνεις τη μιζέρια σου). Ξέρεις απο εμπειρία οτι έχεις γύρω στα 20-30 λεπτά να κάτσεις μέχρι το κρύο να φτάσει βαθιά μέσα σου και να μην είναι ωραίο πια, μέχρι να σε πειράξει οτι είσαι μόνος σου και οτι χρειάζεσαι παρέα, μέχρι να συνειδητοποιήσεις την δυσάρεστη αλήθεια, οτι δηλαδή είσαι ένας τύπος που είναι μόνος του σε μια τσιμεντοποιημένη κοίτη ενός παραπόταμου του κηφισού, μόνος σου στις 3 το βράδυ, ακούγοντας μουσική και κοιτώντας τον ουρανό ξέροντας οτι, όποιος περάσει και σε δει θα σε πάρει για, στην καλύτερη, πρεζάκι. Αλλά έχεις ακόμα 20-30 λεπτά οπότε διώχνεις τις σκέψεις αυτές και αφήνεσαι στην ήρεμη απόλαυση του να νιώθεις μόνος σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου