Θα ανοιχτείτε σε μας αν ανοιχτούμε σε σας;

Λοιπόν. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου, στα πλαίσια της τελειότητας που κυνηγάω, να μην χρησιμοποιήσω αυτό που ανέφερα(κι εσύ τόσο παιδιάστικα ρώτησες) γιατί, είπα, είναι τουλάχιστον τερατώδες να το κάνει αυτό κάποιος. Και δεν θα το κάνω. Αλλά και μόνο η σκέψη αυτή με τρομοκράτησε οπότε θα σχολιάσω το τι μαρτυράει για μένα αυτός ο τρόπος λειτουργίας του μυαλού μου. 

Κάποια μου είπε ότι σε έχει πολύ ψηλά κι εγώ, το μόνο που σκέφτηκα είναι, ότι αφού φεύγεις, ας κερδίσω κάτι από αυτό. Και ίσως φεύγεις, ίσως και όχι. Δεν είναι αυτό που έχει σημασία. Έχουν φύγει κι άλλοι, η αντίδραση μου δεν άλλαξε. Μην το παίρνεις προσωπικά λοιπόν. Δεν αντιδρώ όταν φεύγετε. 

Ίσως γιατί εγώ δεν θα φύγω ποτέ από κοντά μου. Ίσως(όπως μου είπε μια ομορφούλα σήμερα) δεν δένομαι με κανέναν τελικά. Αλλά εγώ τους σιχαίνομαι τους εγωιστές, τους καταδικάζω σε βασανιστήρια, τους σκοτώνω. Και εμένα, βέβαια, με καταδίκασα σε βασανιστήρια, με σιχάθηκα, με σκότωσα(που λέει ο λόγος ντε). Άρα ίσως τελικά να έχει μια βάση η ομορφούλα.

Θέλω να είμαι ελεύθερος. (Γιατί δεν το καταλαβαίνει κανείς;)

Θέλω να νιώθω εντελώς ελεύθερος(1). 

Άρα θέλω να είμαι εντελώς αυτάρκης, να μην εξαρτώμαι από κανέναν. Ούτε υλικά ούτε συναισθηματικά(2). 

Άρα δεν δένομαι με κανέναν έτσι ώστε, όταν πια χαθεί(γιατί θα χαθεί, είτε από ζωή, είτε από θάνατο), να μην πω ότι χάθηκε και ένα μου κομμάτι μαζί του(3). 

Οπότε μπορείς να φύγεις με όποιο τρόπο θες(όχι ότι εσύ συγκεκριμένα έχεις επιλογή), δεν θα με νοιάξει και ιδιαίτερα να το ξέρεις. Ίσως δείξω λίγο στεναχωρημένος, πιο πολύ για να μην παραξενευτούν οι γύρω μου, μη φανταστείς.

Και σε σένα από την άλλη αν με βλέπεις όπως είμαι και αν δέχεσαι ότι κάνω, από σένα περιμένω να μου πεις πως δεν πειράζει. Πως δεν είμαι τόσο αηδιαστικό δείγμα ανθρώπου εν τέλει. Πως είσαι πρόθυμος να αγνοήσεις όλα αυτά και να έρθεις μαζί μου για μια βόλτα στην Ερμού να χαζέψουμε.