Μικρά κόκκινα αχλάδια

Θυμάμαι που πέρναγαν 12 ώρες και μου φαινότανε αιώνας όταν δεν μιλάγαμε. Και τώρα που έχει περάσει  στ’ αλήθεια αιώνας, ίσως να νιώθω και λίγο καλύτερα. Αλλά πάλι, αν ένιωθα καλύτερα, δεν θα ανέβαινα πάνω με τέτοια μυαλά, ούτε θα κοιμόμουνα με την κωλο-ομάδα που δεν στηρίζω. Και αν δεν καταλαβαίνεις τι λέω, είναι απλά επειδή νομίζω ότι η χαρά βρίσκεται στην ανακάλυψη. 

Πήρα απόφαση να σε μισήσω γιατί είναι καλύτερο και για τους δύο. Θα φέρομαι ανάλογα και αυτό ναι, είναι προειδοποίηση. Μην φοβάσαι όμως είτε μισώ είτε αγαπώ κάποιες φορές φέρομαι το ίδιο, οπότε ίσως να μην προσέξεις διαφορά! 

Άμα σε ξαναδώ θα είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι εσύ κι εγώ. Ίσως να μη θυμάσαι πια τι με έκανε να ντρέπομαι και μάλλον εγώ δεν θα θυμάμαι τίποτα γιατί η μνήμη μου δεν με βοηθάει και πολύ γενικά. Άμα σε ξαναδώ ελπίζω να έχω ξεχάσει ποια είσαι κι εσύ ποιός είμαι. Μόνο έτσι θα γίνει δουλειά.

Κι ένα τραγουδάκι τώρα γιατί μόνο με τη μουσική τα πάω καλά μου φαίνεται.

Σ' αγαπώ και το καρπούζι

είναι full από κουκούτσια

Το ροδάκινο δαγκώνω

Μου λερώνουν τα παπούτσια

Σ' αγαπάω και το ξέρεις

μη φοβάσαι πια τα βράδια

θα σου φέγγουν να βαδίζεις

μικρά κόκκινα αχλάδια

Σ' αγαπάω και μη φοβάσαι

ο χειμώνας θα περάσει

κι όταν φτάσει καλοκαίρι

θα στο πω μ'ένα κεράσι

Σ' αγαπάω και μπάντζι - τζάμπινγκ

άμα θες να κάνεις κάν' το

μα όσο στο κενό θα πέφτεις

τρώγε και ένα αβοκάντο

Σ' αγαπάω και για να φύγει

η πικρή σου στενοχώρια

θα σου δίνω εγώ φιλάκια

όσα του ροδιού τα σπόρια

Σ' αγαπάω και δεν γουστάρω

κάθε βράδυ να' ναι ίδιο

την ανία για να σπάσω

τρώω ένα ακτινίδιο

Σ' αγαπάω κι ενώ τρέχεις

ξέγνοιαστος σε μια αλάνα

σαβουριάζεσαι και πέφτεις

δεν την είδες τη μπανάνα;

Σ' αγαπάω κι αυτά τα λόγια

έτσι μην τα προσπερνάς

η μοναξιά είναι σκληρή

όπως κι ένας ανανάς

                                           Bonitinia