Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Η ιδεαλιστική θεωρία του Βαρδίνου για παιδιά


Θα σου πω εγώ, αφού δεν ξέρεις, πως φτιάχτηκε ο άνθρωπος. 

Παλιά ήταν μόνο τα ζώα. Και ήταν ευτυχισμένα. Και ζούσαν πολύ καιρό στη γη σε πλήρη ισορροπία. Μα τα ζώα δεν ήταν όπως είναι τώρα. Ήταν σοφά και έξυπνα όσο λίγα πλάσματα στο σύμπαν. Θα μου πεις: 

-Τώρα είναι χαζά! 

-Θα σου εξηγήσω κάνε λίγη υπομονή.

Και έτσι όπως ζούσαν όλα τα ζώα σε πλήρη αρμονία το καθένα με τα προβλήματα και τις λύσεις του αποφάσισαν, μια εποχή πολύ μακριά στο χρόνο, ότι βαρέθηκαν. Πολλές συγκεντρώσεις έγιναν, και συνέδρια, όχι μόνο ανά είδος αλλά και όλων των θηλαστικών ή και όλων των ζώων, με μεταφραστές φυσικά. Φαντάσου μόνο για να συνεννοηθούν τόσα είδη πόση σοφία και εξυπνάδα χρειαζόταν. Πολλές προσπάθειες να ξεφύγουν από αυτή την κατάσταση αλλά τίποτα. Κανείς δεν ήξερε τι να κάνει για να ξεφύγουν από την πλήρη τελειότητα που υπήρχε στη φύση. Τα πουλιά είπαν πως τα ζώα χρειάζονταν καλύτερες μετακινήσεις για να μπορούν να ευχαριστηθούν όλο τον κόσμο σε όλη του την πληρότητα. Τα θηλαστικά είπαν πως ίσως τα άλλα ζώα να βαριούνται επειδή δεν κάνουν μικρά και έτσι δεν αισθάνονται τη χαρά του να διαιωνίζεις το είδος σου τόσο άμεσα. Και άλλες πολλές θεωρίες, η μία πιο τρελή από την άλλη. Αλλά η κεντρική επιτροπή αποφάσεων του ζωικού (λες και υπήρχε άλλο!) βασιλείου που αποτελούνταν φυσικά ως επί το πλείστον από σοφές κουκουβάγιες είπε πως αυτά είναι χαζομάρες. Τότε μια φάλαινα(επειδή ίσως οι φάλαινες είναι οι καλύτερες μητέρες) είπε ότι ίσως χρειάζεται να χαλάσει η ισορροπία του κόσμου και να φτιαχτεί ένα νέο είδος. Το θέμα συζητήθηκε για χρόνια αμέτρητα και τη σημασία του όλα τα ζώα ήξεραν πως δεν θα μπορούσαν να την καταλάβουν παρά μόνο πολύ μετά την πράξη. 

Αλλά αποφάσισαν να ρισκάρουν. Όμως οι καλύτεροι επιστήμονες των ζώων, που τότε ήταν όλοι σαλάχια, προειδοποίησαν την κοινότητα των ζώων: «Η ισορροπία που φέραμε στον κόσμο μας είναι δυνατή. Ίση δύναμη θα πρέπει να έχει και το είδος που θα φτιάξουμε, ανώτερες δυνατότητες από όλα τα είδη μας μαζί και αρετές και ελαττώματα μαζεμένα και ένα ένα βγαλμένα από το κάθε ζώο. Το νέο είδος μας θα έχει τη δύναμη να καταστρέψει τον κόσμο και να τον ξαναφτιάξει από την αρχή.» Αυτή τη δήλωση δεν την δέχτηκαν χωρίς φόβο οι πληθυσμοί στο συνέδριο αλλά με μια φωνή δήλωσαν πως: «Η υπέρτατη γνώση που κατέχουμε πρέπει να είναι εργαλείο και όπλο για την ευτυχία μας και όχι δεκανίκι μιας αιώνιας παράτασης μιας ανούσιας  ζωής.»

Χιλιάδες χρόνια δούλευαν μυριάδες είδη το καθένα συνεργαζόμενο τέλεια με το άλλο για να φτιάξουν τον άνθρωπο. Τα έντομα έφτιαξαν τα εσωτερικά όργανα και το νέο DNA. Τα αιλουροειδή έκαναν τις δοκιμές για να δώσουν τις ικανότητες ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις αντιξοότητες της φύσης. Τα ψάρια που ξέρουν από χρώματα και ομορφιά έδωσαν τις εικόνες και τα χαρακτηριστικά. Επειδή όμως δεν ήθελαν να αδικήσουν κανένα σε κάθε νέο μοντέλο έδιναν μια αμυδρή εικόνα από κάθε ζώο. Κάποιοι άνθρωποι θύμιζαν γάτες, κάποιοι πουλιά, κάποιοι γουρούνια κλπ. 

Και τα πρώτα μοντέλα φτιάχτηκαν. Τα εμφάνισαν(χωρίς φυσικά να εγκαταστήσουν ψυχές ακόμα) στο συνέδριο και όλοι χειροκρότησαν. «Τι εξαίρετη δουλειά!»: αναφώνησαν όλοι. Τότε ο αρχηγός των σαλαχιών βγήκε μπροστά και παρακάλεσε για ησυχία. Και είπε: «Φίλοι και εχθροί από ανάγκη, η δουλειά μας δεν τελείωσε, δυστυχώς. Φτιάξαμε το σκεύος αλλά ζωή δεν δώσαμε ακόμα. Όταν μάθαμε τις τέχνες της φύσης και του σύμπαντος, μια νομοτέλεια μας βγήκε στις ατελείωτες εξισώσεις. Η ψυχή όπως και η ενέργεια(ή μπορεί να είναι και το ίδιο λένε οι κουκουβάγιες) δεν μπορούν να παραχθούν τεχνητά. Δεν μπορούμε να παρασκευάσουμε ψυχές από το τίποτα, όπως δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και με την ενέργεια. Αυτό που λέω είναι πως αν στ’ αλήθεια θέλουμε να φτιάξουμε το είδος που αποφασίσαμε τόσα χρόνια πριν, θα πρέπει να δώσουμε τις ψυχές μας και να χάσουμε τους εαυτούς μας στην προσπάθεια. Και δεν αρκεί να το κάνουν κάποιοι. Το είδος που φτιάχνουμε θα είναι το μόνο που θα έχει ψυχές στη γη. Και εμείς θα ξεπέσουμε σε κάτι,  ευτυχισμένο στην άγνοια του μεν εκατομμύρια φορές μικρότερο από το τωρινό δε.»

Η σιωπή θα έλεγε κανείς πως διήρκεσε μέρες. Αλλά τελικά όλοι συμφώνησαν. Τι άλλη επιλογή είχαν; Η ζωή τους, όπως ήταν, δεν είχε καμία ουσία. Αργά ή γρήγορα θα γινόντουσαν σαν τα άδεια δοχεία που έφτιαξαν.

 Και έτσι, ο θεός να τους βοηθήσει, συμφώνησαν. Πούλησαν τον εαυτό τους για να γίνουν ευτυχισμένοι και ας μην το θυμούνται καν πια. Και εμείς ήρθαμε στη θέση τους, να ψάχνουμε την ευτυχία ξανά, λες και όποιος ζει σε αυτό τον πλανήτη είναι καταραμένος να την ψάχνει για πάντα. Κάποτε που θα φτάσουμε στο επίπεδο που ήταν αυτοί, θα δώσουμε εμείς τις ψυχές μας πίσω και η αλυσίδα θα συνεχιστεί. Ή μπορεί να έχει γίνει ήδη αμέτρητες  φορές αυτό! Καλή φάση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου