Που είναι η κόκκινη γυναίκα μου;

Διάβασα μια ιστορία για μια κόκκινη γυναίκα πριν λίγο. Ότι την είδαν στο δρόμο. Και σκέφτηκα: Που είναι τα δικά μου κόκκινα πράγματα; Τόσες μέρες έχω πάει στο δρόμο να βρω χρώματα αλλά δεν. Μόνο καφέ, γκρι, πράσινα σκούρα, κανά μωβ μουντό, κανά πορτοκαλί ξεθωριασμένο. Που είναι όλα τα χρώματα; Που είναι τα μοντέλα που περπατούσαν στα στενά της γειτονιάς και έλεγες ότι είσαι τυχερός που υπάρχουν ωραίες γκόμενες να βλέπεις; (  http://www.youtube.com/watch?v=PRntlSEQUDs ). Άντε και έφυγαν τα χρώματα. Άντε και ασχήμυναν οι γκόμενες; Λείπουν ακόμα τόσα πολλά. Που είναι η φρεσκάδα της κούρασης μετά από ένα γεμάτο απόγευμα; Κάθε νύχτα στο κέντρο τριγυρνάνε άνθρωποι. Και πολλοί φαίνεται να ψάχνουν κάτι. Τι ψάχνουν; Και γιατί δεν το βρίσκουν ποτέ; Γιατί δεν περνάνε καλά παρά μόνο αν πιούν 3 μπύρες; Γιατί έγινα σαν αυτούς; Γιατί σταμάτησα να αλλάζω τον κόσμο, κάθε βράδυ, λίγο πριν κοιμηθώ; Γιατί δεν ερωτεύομαι κάθε 3 μέρες; Γιατί σιχαίνομαι τα ναρκωτικά αφού δεν τα έχω δοκιμάσει; Γιατί υποκρίνομαι πως είμαι ανώτερος τώρα που είναι ψέμα; Γιατί λατρεύω την Αθήνα ακόμα, αφού έχει γίνει τόσο λιγότερο μυστηριώδη; 

(  http://www.youtube.com/watch?v=jDwTeadYf9E  )

Γιατί μισώ όλους τους ανθρώπους κάποιες φορές, τώρα που η νύχτα δείχνει τόσο ωραία;